Enerji girişinin azaldığı

Kıtlığa tepki..İsterseniz anlattıklarımızı kolay bir dille ifade edebilmek için, canlıların yaşamda kalmaya ve bunun için de enerjiye ulaşmaya programlandıklarını söyleyelim.
Enerji kısıtlamasının başlaması, enerji kısıtlaması ihtimalinin belirmesi, ya da bedenin yaşamın belirsizliklerine karşı güvencesi olan ener-.. stoklarının zorlamayla azaltılması durumlarda bu program, geliştirdiği tepkileri devreye sokarak işlerliğini sürdürmeye çabalamaktadır.
Canlı organizma, en basit ifadesiyle kendini korumaya çalışmaktadır.
Tabii söz konusu olan, örneğin bir zayıflama diyeti olduğunda, organizma kendini bir yerde kendine, ya da deyim yerindeyse aynı bedeni paylaştığı kişinin beynine, bilinçli varlığına karşı korumak zorunda kalmaktadır.
Canlı organizma kıtlığa tepki vermektedir.
Kıtlığın, açlığın,o luştuğu durumlarda alarm zilleri çalarak, normal seyir programından çok farklı bir programı devreye sokmaktadır.
Bazı müellifler, bu kıtlığa tepki programının, insanın tarihsel evrimi içinde sık karşılaştığı iklimsel zorluklardan, kuraklıkların yol açtığı besin eksikliklerinden, savaşlar ve diğer çeşitli nedenlerle insanlık tarihi boyunca çok sıklıkla karşılaşılmış kıtlık şartlarından kaynaklanıp, insanın genetik mirasına yazıldığını ileri sürmüşlerdir.
Her ne kadar organizmanın kıtlığa tepkisinin gözlemlenmesi ve hatta ortaya çıkartılıp gündeme getirilmesi açısından bu görüşleri" dile getirenler saygı ve dikkatimizi hak ediyorlarsa da, vardıkları açıklamaya tamamıyla katılmak mümkün değildir.
Eğer kıtlığa tepkinin, tarihsel ve çevresel nedenler ile insanın genetik mirasına eklendiği fikrini kabullenirsek, bunun anlamı yaşamda kalma içgüdüsünün ifadesi olan enerjiye ulaşma güdüsünün başlangıçta var olmadığını ve sonradan oluştuğunu kabullenmek olacaktır.
Halbuki evrim sürecinin çok alt basamaklarında olan canlılar da bu içgüdüyü eksiksiz olarak insanlarla paylaşmaktadırlar.
Yani söz konusu olan tarihsel evrim süreci içinde gelişmiş olan bir tepkinin, genetik mirasla aktarılması değildir.
Söz konusu olan, da en baştan beri en temel içgüdü olarak var olan yaşamda kalma ve bunun için de enerjiye ulaşma içgüdüsünün varlığını sürdürmesi ve organizmanın kendini enerji açısından sıkıntıda hissettiğinde tepki göstermesidir.