Çocuk Kırıkları
Çocuk kırıklarında tedavi erişkin kırıklarına göre önemli farklılıklar gösterir. Bazı temel farklılıklar şunlardır:
1. Metaliz kırıklarında eklemin hareket aksına dik olan planda 30 dereceye kadar angulasyon kabul edilebilir bir pozisyondur.
2. 3 ila 8 yaş arası femur kırıklarında 1-1.5 cm kısalık kabul edilebilir.
3. Çocuk kırıklarında tedavi sonrası eklem sertliği sık görülmez.
Epifiz plağında süregiden dejenerasyon ve provizyonal kalsifikasyon nedeni ile çocukluk çağında kemiğin mekanik direncinin en düşük olduğu bölge epifiz plaklarıdır. Özellike büyümenin hızlı olduğu dönemlerde epifiz plağının mekanik direncinde azalma gözlenir. Çocuğun yaşına ve travmanın oluş şekline göre epifiz plaklarında değişik şekillerde zedelenmeler oluşur. Bu Travmaları çeşitli yazarlar değişik şekillerde sınıflar. Şalter sınıflaması en yaygın olarak kullanılanıdır.Epifiz kırıklan çok dikkatle ele alınmalıdır. Kiırık tipini dikkate almadan üstünkörü yapılan tedaviler sonrası fonksiyonel ve kozmetik açıdan kabul edilemeyen deformiteler oluşabilir.Çocuk kınklarının tedavisinde sık yapılabilen hatalar şunlardır:
1. Aksesuar osiküller kınk olarak değerlendirilebilir.
2. Osteokondral kırıklar gözden kaçabilir.
3. Proksimal tibia kmkları valgusa gitme eğilimindedir.
4. C2-C3 instabilitesi tamsı sıkça konablir.
5. Deplase olmayan humerus lateral epi- kondil kınkları stabil olarak değerlendirilebilir.
6. Radius başı dislokasyonları gözden kaçabilir.
İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR
