Ihlamur

Ihlamur : IHLAMUR (tilia cordota miller)

Yaz aylarında sarı-beyaz çiçekler açan hoş kokulu bir ağaçtır. Genellikle sahralarda yetişmekle beraber, bahçe ve bostanlarda yetişen türleri de vardır. Ihlamur çiçekleri, yapraksız olarak küçük dalları ile birlikte toplanıp gölgede kurutulur. Ihlamurun dal ve gövde kısmının kabuğu, kökü ve gövdesinin kurutulup övütülmüş tozu da, çiçeğinin özelliklerini taşımaktadır.

Kullanılış Şekli:
Kurutulmuş ıhlamur çiçekleri veyadalları su ile kaynatılarak içilir. Bu şekilde kullanılması Anadolu'da pek yaygındır.

Tıbbî Özellikleri:
Hoş kokulu ve rahatlatıcı bir bitki olması sebebiyle vücuda ferahlık verir, sinirleri ve göğsü yumuşatıp vücudu ısıtır ve terletir, idrarı söktürür, bağırsakları da yumuşatıp kabızlığı çözer. Isıtıcı ve terletici etkisi sebebiyle nezle ve soğuk algınlığı gibi hastalıklara karşı da faydalıdır. Ihlamur mideye iyi gelir, bel ve mafsal ağrılarını teskin eder, sindirime yardımcı olur, sinirleri yumuşatıp asabî gerginliği teskin eder, cildi güzelleştirir, deri kavlamasına karşı faydalıdır, ciltteki düzensiz lekelere, göz kapaklarında meydana gelen sertleşmelere karşı iyi gelir, dışkı yapma zorluğunu da giderir.

Ihlamur tıkalı gözenekleri açar, safrayı söktürür, nefes darlığı ve akciğer iltihabı, sarılık ve siroz gibi karaciğer hastalıklarına, felç ve yüzfelcine, kazıklıhumma, titreme ve kas kasılmasına karşı faydalıdır. Eğer zeytinyağı ile macun yapılır ve ağrıyan yerler bununla yağlanırsa, ağrı ve sızıyı giderir, eğer saçlara sürülürse uzatır. Koklama yoluyla dahi olsa, şehveti tahrik eder. (M.A'şabs.185 Tezkire 1/185. 244-45: el-Mutemed s.35l)

SENDE YORUM YAP!

Whatsapp