Hepatorenal Sendrom

Hepatorenal sendrom, ağır karaciğer hastalarında, böbrek yetmezliğine neden olacak intrinsik, morfolojik ya da fonksiyonel bir neden yokken; böbrek yetmezliği gelişmesi anlamına gelir. Eş zamanlı meydana gelen karbontetraklorid zehirlenmesi, bazı mikotoksinlere maruz kalma, ya da Wilson Hastalığı'nda görülen bakır toksisitesi gibi durumlar bu tanımın dışındadır. Ayrıca, ileri karaciğer yetmezliğinde ortaya çıkan ve böbreklerde akut tubuler nekroza ve böbrek yetmezliğine neden olan dolaşım problemleri de bu tanımın kapsamına girmemektedir. Karaciğer yetmezliği düzeltilebilirse, böbrek fonksiyondan da hızla eski haline döner.

Bu olayın nedeni tam olarak bilinmese de; bulgular, iç organlardaki vazodilatasyonun ve sistemik vazokonstriksiyonun böbrekte, özellikle kortekste kan akımının ileri derecede azalmasına yol açtığını göstermektedir. Tipik olarak, bu sendromun başlangıcında, idrar çıkışında bir düşme ve kan üre nitrojeni ve kreatinin miktarlarında bir artış söz konusudur. İdran konsantre etme yeteneği bozulmadığından. proteinden yoksun hiperozmolar ve şaşırtıcı bir şekilde sodyumdan fakir (renal tubuler nekrozdan farklı olarak) anormal sedimentli bir idrar çıkışı vardır. Böbrek yetmezliği, akut fulminan hepatitli ya da ileri kronik karaciğer hastalığı olan hastalarda ölümü hızlandırabilir, ya da diuretik tedavisine cevap vermeyen asici olan sirktik bir hastada, sınırda bir böbrek yetmezliği (273 mg/dır serum kreatinin seviyesi) haftalar ya da aylar boyu devam edebilir.