Hepatit C Virüsü (Hcv)

Karaciğer hastalığının başlıca nedenlerinden biri de HCV‘ dir. Taşıyıcı sayısının tüm dünyada 175 milyon kişi (%3 prevalansı oranı, ülkeye göre %0,1 ile %12 arasında değişir.) olduğu tahmin edilmektedir. Amerika Birleşik Devletleri'nde 2 ila 3 milyon kişi persistan kronik enfeksiyona sahiptir. Yeni kazanılmış HCV enfeksiyonu sayısı 1980'lerde 180,000 iken, bu sayı 1990'ların ortasında yaklaşık 28,000'e düşmüştür.

Bu sevindirici gelişme, transfüzyon nedenli hepatit C enfeksiyonlarının belirgin şekilde azalmasına (tarama yöntemleri sayesinde) ve intra venöz ilaç bağımlılarındaki enfeksiyon miktarının düşmesine (insan bağışıklık yetmezliği virüsü [HIV] enfeksiyonundan korunma amaçlı alınan önlemler sayesinde) bağlıdır. Bununla birlikte, HCV'den ölüm oranının bir 2025 yıl daha artmaya devam edeceği düşünülmektedir. Bunun nedeni, akut enfeksiyon ile karaciğer yetmezliği arasındaki onlarca yıl süren uzun bir geçiş dönemi olmasıdır. Başta gelen bulaşma yolları olan kan transfüzyonu ve intravenii: ilaç bağımlılığı Amerika Birleşik Devletleri'ndeki vakaların %40'ından fazlasında rol oynamaktadır. Kan ürünleri ile bulaşma daha nadirdir ve akut HCV enfeksiyonlarının sadece %4'ünden sorumludur. Sağlık çalışanları arasındaki mesleki maruz kalma ise vakaların %4'ünde söz konusudur. Cinsel yolla geçiş ve vertikal geçiş oranları düşüktür.

Vakaların %40'ında ise bilinmeyen kaynaklı sporadik hepatit görülmektedir. HeV enfeksiyonu, HBV'den çok daha yüksek bir kronik hastalığa ilerleme ve silo: oranına sahiptir (Şekil 168). Hepatit e ve kronik alkolizm Batı dünyasında kronik karaciğer hastalığının başta gelen nedenleridir. Ayrıca, hepatit e Birleşik Devlatler‘de karaciğer transplantasyonunu gerektiren en sık durumdur. HCV, Flaviviridae virüs sınıfına ait tek kollu bir MA virüsüdür. Bu virüs ailesinde HGV ve sarıhummanın etkeni olan ajan da yer almaktadır. HCV, iyi korunmuş 5' ve 3' terminal bölgeleri olan 9500 nükleotidden oluşan tek bir MA dizisine sahiptir. Bu nükleotid dizisi yapısal ve yapı al olmayan proteinleri kodlar. Genetik sakan larına bağlı olarak, HCV'nin altı genotipi vardır. Ayrıca A replikasyonunum dengesizliği nedeniyle, encekte bir kişide "quasi" türler adı verilen birçok HCV varyantı bulunabilir. Bunların gelişimi ve hastalığın ilerleme i arasındaki ilişkiler araştırılmaktadır. Bu türlerin çokluğunun kötü prognoza ile ilişkili olduğu düşünülmektedir.

Ayrıca, bu çeşitlilik, bir HCV aşısı geliştirme çabalarını ciddi bir şekilde yavaşlatmaktadır. HCV hepatitinin inkübasyon süresi, 2 haftadan 26 haftaya kadar değişmekle birlikte, ortalama 612 haftadır. HCVMA, 13 hafta kadar süreyle kanda saptanabilir ve buna serum transaminazlarındaki yükselme eşlik eder. Akut HCV hepatitinin klinik gidişi hastaların %75'inde asemptomatiktir ve kolayca atlanabilir. Bu nedenle hastalığın bu evresi konusunda fazla bilgi elde edilememiştir. HCVMA kanda 13 hafta saptanabilir seviyelerde kalır ve buna yüksek serum aminotrasferaz seviyeleri eşlik eder. Nötralize edici AntiHAV antikordan haftalar ya da birkaç ay içinde geliştikleri halde, bunlar hastalığa karşı bağışıklık sağlamaz.

Kendiliğinde iyileşen HCV infeksiyonlanda CD4+ ve CD8+ hücrelerin sağladığı güçlü bir bağışıklık cevabı varlığı söz konusudur, fakat neden HCV enfeksiyonunun çok az hastada tamamen iyileşebildiği bilinmemektedir. Persistan enfeksiyonda dolaşımda saptanabilir seviyelerde HCVMA mevcuttur ve aminotrasferazlar belli zamanlarda yükselme dönemine girerler ya da hafif inişli çıkışlı fakat devamlı olarak yüksektirler. Klinik semptom olmadığı halde yüksek enzim aktivitesi görülebilir. Bunu olası nedeni hepato sit nekrozu eteklendir.

Hastaların %808S'inde görülen kalıcı enfeksiyon. Hev enfeksiyonunun başlıca özelliğidir (Şekil 168). Kalıcı enfeksiyonu olan kişilerin %20'sinde siroz gelişir. Siroz tanı konulduğu sırada mevcuttur ya da 520 yıl içinde gelişir. Ya da kronik HCV enfeksiyonu, siroza ilerlemeden dekadlar boyunca hastada var olabilir. Fulminan hepatit ise, nadir olarak görülür.