Hepatik Ensefalopati

Hepatik ensefalopati; hem akut, hem de kronik karaciğer yetmezliğinin korkulan bir komplikasyonudur. Hasta, hafif dereceli davranış bozukluklarından, belirgin kon füzyon, stupor, derin koma ve ölüme kadar geniş bir spekturuma sahip bilinç bozuklukları yaşar. Bu düzensizlikler, fulminan karaciğer yetmezliğinde saatler ya da günler içerisinde ilerler. Buna karşılık, kronik karaciğer hastalığı olan sınırda hepatik fonksiyon bozukluğu sahibi hastalarda ise daha sessiz olarak gerçekleşebilir. Bunların beraberinde görülen inişli çıkışlı nörolojik bulgular arasında rijidite, hiperrefteksi, nonspesifik elektroensefalografık değişiklikler ve nadiren konvülzyonlar vardır. Asteriksler, başın ve ekstrem itelerin, ritmik olmayan, hızlı, ekstansiyonfteksiyon hareketleri olup, karakteristik bir özellik olarak karşımıza çıkarlar. Bunlar en iyi, dorsifleksiyondaki bileğin ekstansiyonda tutulması sırasında gözlenirler.

Hepatik ensefalopati, merkezi sinir sisteminin ve nöromüsküler sistemin metabolik bir hastalığı olarak kabul edilmektedir. çoğu zaman beyinde ödem ve astrositik reaksiyon gibi sadece minör morfolojik değişiklikler olur. Bu hastalığın ortaya çıkışında özellikle iki fizyolojik faktör önemli görünmektedir: (1) Ağır hepatosellüler fonksiyon kaybı ve (2) kronik olarak hasta olan karaciğerdeki kanın postal dolaşımdan sistemik dolaşıma doğru yön değiştirmesi. Sonuçta, beynin bozulmuş bir metabolik ortama maruz kalır. Akut durumlarda, en önemli nokta nöronsal fonksiyonları bozan ve generalice beyin ödemine yol açan yüksek kan amonyum düzeyidir. Kronik durumlarda ise, santral sinir sistemi aminoasit metabolizmasındaki aksaklıklar sonucu nörotransmisyon bozulur.