Tip 2 Diabetes Mellitusun Patogenezi

Son yıllarda çok şey öğrenilmiş olmasına rağmen Tip 2 diabetes mellitusun patogenezi hala tartışmalıdır. Sedanter yaşam tarzı ve beslenme alışkanlıkları gibi çevresel etkiler şişmanlıkla ilişkileri düşünüldüğünde hastalık gelişiminde açıkça rol oynamaktadır.

Bununla birlikte, genetik etkenler tip 1 diabettekinden de/azla önem taşımaktadır. Çok sayıda "diabet ojen" gen ile ilişkisi gösterilebiliniştir. Tek yumurta ikizlerinde birlikte görülme sıklığı %50 ile %90 arasındadır. Tüm popülâsyonda %5 ile %7 arasında iken, ikiz kardeşler dâhil olmak üzere birinci derece akrabalarda hastalık gelişme riski %20 ile 40 arasında değişmektedir. Bununla birlikte, tip 1 diabetten farklı olarak hastalığın immun tolerans ve düzenlemede görevli genlerle bağlantısı yoktur. Tip 2 diabette otoimmün bir gelişme zemini olduğunu destekleyen kanıtlar yoktur. Tip 2 diabeti karakterize eden iki metabolik bozukluk vardır: (1) Çevre dokularda insüline yanıt verme yeteneğinde azalma (insülin direnci), (2) İnsülin direncine ve hiperglisemiye karşın yetersiz insülin salgılanmasıyla kendini gösteren f3hücrelerinde işlev bozukluğu. Olguların çoğunda temel olay insülin direncidir. Bunu, artan derecelerde hücrelerinde işlev bozukluğu izler.