X’e Bağıl Müsküler Distrofi (Ouchenne Ve Becker Müsküler Distrofileri)
Müsküler distrofinin en yaygın iki formu X'e bağlıdır: Duchenne müsküler distrofisi (DMD) ve Becker müsküler distrofisi (BMD). Her 3500 erkek doğumunda bir görülen DMD müsküler distrofilerin en ağır ve en sık görülen formudur. DMD kliniği 5 yaşına kadar ortaya çıkar, ilerleyen güçsüzlük 1012 yaşlarında tekerlekli iskemleye mahkum eder, 20'li yaşların başlarında da ölüme yol açar. DMD ve BMD'de ayrıı gen tutulmuş olmasına rağmen BMD çok daha seyrek ve çok daha hafiftir.
Morfoloji
DMD ve BMD'nin histolojik bulguları benzerdir ve eş zamanlı kas atrofisi ve hipertrofisine bağlı kas lifi çaplarında belirgin değişkenlik içerir. Geride kalan kas liflerinin çoğunda lif yarılması ve nekroz gibi bir takım dejeneratif değişiklikler görülürken, diğer mIiller sarkoplazmik bazofili, çekirdek büyüklüğü ve belirginliği gibi rejenerasyon bulguları gösterirler. Kasın her yerinde bağ dokusu artmıştır. Kesin tanı iskelet kasında immunohistokimyasal yöntemlerle ya da western blok analizinde anormal distrofin boyanmansın gösterilmesi ile konur. Hastalığın geç evrelerinde, kas gruplarının çoğunda yaygın kas lifi kaybı ve yağ dokusu infiltrasyon u bulunur. DMD ya da BMD'de kalp kasındaki değişiklikler arasında değişik derecelerde lif hipertrofisi ve interstisyel fibrozis vardır.
Patogenez
DMD ve BMD, X kromozomunun kısa kolunda yerleşen (Xp21) distrofin genindeki anormallikler sonucu gelişirler. Distrofin her türlü kas, beyin ve periferik sinirler dahil çeşitli dokularda ifade edilen büyük bir proteindir (427 kD). Şekil 2124'de şematik olarak gösterildiği gibi, distrofin sarkomerin bazı kısımlarını hücre zarına bağlayarak iskelet kası ve kalp miyositlerinde yapısal ve işlevsel bütünlüğü sağlar. Distrofin eksikliğinde ya da distrofinle etkileşen diğer proteinlerdeki değişikliklerde gelişen miyosit dejenerasyonunda, distrofinin kasılma gücünü bağ dokusuna aktarmadaki rolünün temel olduğu öne sürülmüştür ve daha sormaya bakıma).
DMD'li bireylerin kas biopsi örneklerinde, hastalığın daha şiddetli seyrini açıklayacak şekilde, ne immunohistokimyasal boyamada, ne de western blok analizinde hiç distrofin gösterilemez. Buna karşın, BMD'li bireylerde anormal molekül ağırlığına sahip bir distrofin az miktarda bulunur ve anlaşıldığı kadan ile, defektif (ancak kısmen etkin) proteinin salgılanmasına olanak veren mutasyonlara işaret eder. Distrofin geni kabaca 2400 kilobaz genişliğindedir (X kromozomu toplamının yaklaşık %1 'i) ve bu da onu insan genomundaki en büyük genlerden biri yapar; devasa boyutlan mutasyona duyarlılığının muhtemel nedenidir. Genetik anormalliklerin büyük bir bölümünü delesyonlar oluşturur, geri kalanından da kaynır (frameshift) ve nokta mutasyonlan sorumludur. Vakaların üçte ikisi ailevidir, geri kalanını yeni mutasyonlar oluşturur. Etkilenmiş ailelerde, kadınlar taşıyıcıdır; klinik olarak semptomsuzdurlar ancak sıklıkla serum kreatinin kinazlan yüksektir ve kas biyopsisinde hafif histolojik anormallikler görülebilir. Ancak, kadın taşıyıcılar dilate kardiyomiyopati gelişimi açısından risk altındadırlar.
Klinik Özellikler
DMD'li erkek çocuklan doğumda normaldirler ve erken motor gelişim zamanında gerçekleşir. Ancak, yürümeleri sıklıkla gecikmiştir ve beceriksizlik ve yaşıtlarından geride kalma kas güçsüzlüğünün ilk belirtileridir. Güçsüzlük kalça kavşağında başlar ve omuz kavşağına yayılır. Güçsüzlükle birlikte baldır kaslarının büyümesi ki yalancı hipertrofi olarak adlandırılan bir durumdur önemli bir klinik bulgudur. Kas kitlesindeki artış önceleri kas liflerinin büyüklüğünde artışla, daha sorara kas atrofiye gittikçe yağ ve bağ dokusu artışı ile ilişkilidir. Kalpte de patolojik bulgular gelişir ve hastalarda kalp yetmezliği ve aritmiler gelişebilir. Her ne kadar merkez sinir sisteminde tanımlanabilmiş bir yapısal anormallik olmasa da, algısal bozukluk hastalığın bir bileşeni gibidir ve bazı hastalarda zeka geriliği olarak tanımlanacak kadar ağır olabilir.
Yaşamın ilk onyılında serum kreatinin kinazı artmış olsa da hastalığın daha ileri evrelerinde kas kitlesi azaldıkça normale döner. Ölüm solunum yetmezliğine, Pulmoner infeksiyonlara ve kalp yetmezliğine bağlıdır. BMD'li erkek çocuklarda bulgular DMD‘ ye göre daha geç yaşta ortaya çıkar. Başlangıç geç çocuklukta ya da buluğ çağındadır ve genellikle daha yavaş ve daha değişken bir ilerleme hızı ile karakterlidir. Her ne kadar bu hastalarda kalp hastalığı sıklıkla görülebilirse de çoğunda yaşam süresi hemen hemen normaldir.
İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR
Yorumlar
Yus** Ure*
7 yıl önceŞifalı Bitkilerim
7 yıl önce