Kronik Lenfositçik (Hashimoto) Tiroidim

Hashimoto tiroidimi dünyada iyat eksikliğinin olmadığı bölgelerdeki hipotiroidinin en yaygın nedenidir. Tiroid bezinin otoimmün yıkımına bağlı olarak zamanla gelişen tiroid yetmezliği ile karakterizedir. Hastalık 45 ile 65 yaşları arasında daha sıktır ve kadınlarda erkeklerden daha yaygın görülür. Kadınların oranı 10:1 ve 20: 1 arasında baskınlık gösterir. Esas olarak yaşlı kadınların bir hastalığı olmakla birLikte çocuklarda da ortaya çıkabilir ve çocuklarda endemik olmayan guatr olgularının ana nedenlerinden biridir.

Patogenez

Hashimoto tiroidimi, otoimmün bir hastalıktır. Temel özelliği, tiroid epitel hücrelerinde (tirositler) zamanla yerlerini mononükleer hücre infiltrasyonu ve fibrozisin aldığı ilerleyici kayıptır. Tirositlerin ölümünde çok sayıda immun mekanizma rol alır (Şekil 207). Tiroid antijenlerine karşı otoreaktif CD4+ Thelper hücrelerinin duyarlı hale gelmesinin başlatıcı bir etki yaptığı görülmektedir. Tirositlerin ölümünde etkili olan mekanizmalar şunlardır:

• CD4+ T hücrelerinin tiroid antijenlerine gösterdiği olası reaksiyon sonucu interferon y (IFNy) gibi inflamatuar sitokinlerin üretilir. Sitokinler gecikmiş tipte aşırı duyarlılık reaksiyonlanndakine benzer şekilde inflamasyonu uyarır, makrofajları etkinleştirir. İnflamasyondaki hücrelerin toksak ürünleri tiroid hasanna neden olur.

• CD8+ sitotoksik T hücrearacımı hücre ölümü: CD8+ sitotoksik T hücreleri tiroid hücreleri üzerindeki antijenleri tanır ve ölümüne neden olur.

• Hücre infiltrasyonları arasında NK (doğal öldürücü) hücreleri saptanmaktadır. Bu temelde antitiroid antikorların bağlanmasının ardından NK hücreleri aracılığıyla gelişen antikorobağımlı hücrearacımı sitotoksisite tirosit ölümüne yol açan bir diğer mekanizma olarak öne sürülmektedir, Bununla birlikte bu mekanizmanın önemi kanıtlanmamıştır. Hastalığın patogenezinde belirgin bir genetik bileşen vardır. Hastaların birinci derece akrabalarında artan sıklıkla Hashimoto tiroidimi görülmektedir. Etkilenmeyen aile bireylerinin de sıklıkla kanlarında dolaşan tiroid otoantikarları gösterilmektedir. Birliktelik çalışmalarında, özellikle HLADR3 ve HLADR5 alelleri ile Hashimoto tiroidimi arasında bağıntı bulunduğu rapor edilmektedir. Ancak bu ilişki genellikle zayıftır. Thücre baskılayıcı reseptörü CTLA4'ü şifreleyen genler gibi çeşitli nonHLA genleri de otoimmün tiroid hastalıklarıyla ilişkili bulunmuştur, ancak bunlarda da birliktelik zayıftır ve anlaıru belirsizdir.

Morfoloji

Tiroid genellikle diffüz ve simetrik olarak büyümüştür. Bununla birlikte bazı olgularda büyüme yalnızca bazı bölümlerle sınırlı olabilir. Kapsül sağlamdır ve tiroid bezi komşu yapılardan iyi bir şekilde ayrılmaktadır. Kesit yüzeyi soluk, sarıgri renkli, sıkı ve bir ölçüde kolay parçalanabilir görünümdedir. Mikroskopik incelemede parenkimin küçük lenfositler, plazma hücreleri içeren mononükleer inflamatuar infiltrasyon ve iyi gelişmiş germ inal merkezler tarafından yaygın olarak infiltre edildiği görülür (Şekil 208). Tiroid faili külleri atrofik kite. Birçok alanda hücresi veya oksifil hücreler olarak adlandırılan, geniş eozinofilik granüllü sitoplazmalarıyla ayırt edilen epitel hücreleriyle döşelidir. Bu durum, normalde alçak küboidol özellikteki faili kül epitelinin hasara karşı verdiği bir tür Metaplastik yanıttır. Elektronmikroskopide Hürthle hücreleri çok sayıda belirgin mitokondri içeriğiyle karakterizedir. interstisyumdaki bağ dokusu artmıştır ve çok yaygın olabilir. Seyrek olarak tiroid küçük ve yoğun fibrozis sonucu atrofik k görünümde olabilir (fibröz varyant). Riedel tiroiditinden farklı olarak fibrozis tiroid kapsülü dışına taşmaz

Klinik Özellikler

Hashimoto tiroidimi orta yaşlı kadınlarda genellikle bir miktar hipotiroidi ile birlikte tiroid bezinde Ağrısız büyüme biçiminde klinik belirli verir. Bez, genellikle simetrik ve diffüz olarak büyümüştür. Ancak bazı olgularda neoplazi kuşkusu doğuracak kadar bir bölgede sınırlı olabilir. Alışılmış klinik seyir sırasında hipotiroidi adım gelişir.

Bununla birlikte bazı olgularda öncesinde tiroid folliküllerindeki yıkım sırasında tiroid hormonlarının ikincil salının asına bağlı geçici bir tirotoksiko; tablosu ("hashitoksikoz") görülebilir. Bu evrede T 4 ve T 3 düzeyleri artmış, TSH azalmış, radyoaktif iyot tutulumu azalmıştır. Hipotiroidi geliştikçe T 4 ve T 3 düzeyleri giderek düşer. Bunu karşılamak amacıyla TSH düzeyi yükselir. Hashimoto tiroidimi olan hastalarda sıklıkla diğer oto immun hastalıklar da vardır. ayrı zamanda Bhücreli nonHodgkin lenfoma gelişme riski de artmıştır. Bununla birlikte tiroidin epitelyal tümörlerinin gelişimi konusunda belirlenmiş bir risk artışı yoktur