Subtrokanterik Kırıklar
Subtrokanterik kırıklar intertrokanterik kırıkların uzantısı şeklinde görülebileceği gibi ayrı kırıklar olarak da görülebilirler. Anatomik olarak femur şaft kırığı olarak değerlendirilirler. Fakat özellikle proksimale uzantıla-Şekil 82. Subtrokanterik Kırıklarda Fielding Sınıflamasırı var ise tedavileri açısından intertrokanterik kırıklara benzerler.Genel anlamı ile trokanter minör ve femo- ral istmus arasındaki kırıkları subtrokanterik kırık olarak değerlendirmek mümkündür. Bu tanıma göre tüm kalça kırıklarının yaklaşık % 20 kadarını subtrokanterik kırıklar oluşturur.Subtrokanterik kırıkların tedavisine yön verebilmek amacı ile yapılmış sınıflamalar vardır. Boyd ve Griffin'in trokanterik bölge sınıflamalarında Tip 3 ve Tip 4 kırıkların subtrokanterik öğeleri içermektedir.Fielding subtrokanterik kırıklan kırık seviyesine göre değerlendirmiştir.Kırık ne kadar proksimalde ise prognoz o kadar iyidir.
Transvers kırıkları bu sınıflamaya göre değerlendirmek mümkün olmakla birlikte, uzun oblik kırıklarda bu sınıflamanın kullanılması uygun değildir.Seinsheimer subtrokanterik kırıkların yerine ve konfigürasyonuna dayanan bir sınıflama önermiştir.Subtrokanterik bölge kırıkları oluş şekli itibarı ile femur diyafiz kırıklarına benzer. Femur boyun ve intertrokanterik bölge kırıklarına göre daha şiddetli travmalar ile oluşur ve kanama miktarı daha fazladır.Erken rehabilitasyona imkan sağlamak için açık redüksiyon internal fiksasyon tercihedilir. Bu bölgede össeöz konsoli- dasyon daha uzun sürede oluşur ve kırığa ait geç kaynama ve kaynamama gibi komplikasyonlar daha fazla görülür.Trokanter minör hizasındaki stabil kırıklar tedavi ilkeleri açısından intertrokanterik kırıklara benzer. Lateralde gerim plağı ve mediyalde anatomik redüksiyon en stabil pozisyondur. Bu pozisyon kalça kompresyon plak ve çivileri ile korunabileceği gibi, Zickel, Russel-Taylor, Gamma Çivisi gibi intrame- düller fiksasyon ilkesine dayanan implantlar ile de korunabilir.
Trokanter minör distalindeki instabil kırıklarda tedavi ilkeleri femur diyafiz kırıkla- rımnkine benzer. Eğer plak ve vida ile internal fiksasyon kullanılacak olur ise kompresyon uygulanmadığı takdirde kırık distrakte kalacağı için geç kaynama, kaynamama veya implant yetersizliği gibi komplikasyonlar olması mümkündür. Eğer trokanter minör distalinde 2 cm kadar sirküler kortikal kemik'var ise intramedüller fiksasyon daha güvenilir bir fiksasyon yöntemidir .Trokanter minör hizasında veya distalindeki instabil kırıklarda mediyal deplasman ve kompresyon plak ve çivisi ile veya kondiler plak ile fiksasyon uygun olur.Trokanter minör distalindeki mediyal korteksin parçalanma gösterdiği instabil kırıklarda lateral yerleştirilen fiksasyon implant- larında çok fazla gerim ve buna bağlı kırıklar oluşur.
Bu gibi durumlarda mediyal greftleme ve ameliyat sonrası osseöz konsolidasyon gö- rülünceye dek traksiyon yapılması uygun olur (Şekil 88).înternal fiksasyonu stabil olan hastalarda ameliyat sonrası rehabilitasyon intretrokan- terik kırıklardaki gibi yapılır. İnstabil fiksas-Şekil 88. İnstabil Subtrokanterik Kırıklarda Mediyal Greftlemeyonlarda ise radyografik olarak konsolidasyon gözlenene dek ağırlık verilmesine engel olmak gerekir.
İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR
