KOMPLEKS DİRSEK ÇIKIĞI

KOMPLEKS DİRSEK ÇIKIĞI

RADİUS BAŞI KIRIĞININ EŞLİK ETTİĞİ DİRSEK ÇIKIĞI : Radius başı kırığının eşlik ettiği dirsek çıkıklarının tedavisi basit çıkıklardan daha zordur.

Masson radius başı kırıklarını (1954) 3 gruba ayırmıştır.

Tip 1 - Undeplase kırık - stabiliteyi etkilemez, ön kol rotasyonunu engellemez.

Tip 2 - Deplase (2mm den fazla) kırık. Ön kol rotasyonunu engellemektedir.

Tip 3 - Çok parçalı kırık

Johnson (1962) 4. tip kırığı tarif etmiştir. Tip 4 - Radius başı kırığı+dirsek çıkığı

Radius başı kırıklarının cerrahi onarımı küçük kırıkların fiksasyonu için daha iyi implantların gelişimi ile kolaylaşmıştır. Mini fragmanların vidalanması stabil bir fiksasyon sağlayabilmektedir. Bu uygulamada dikkat edilmesi gereken nokta yerleştirilen implantın radius başının eklem yüzeyine isabet etmemesi ve böylece ön kol rotasyonunu engellememesi. Radius başının 2/3 posteromediali ulna ile eklemleşirken,1/3 anterolaterali ulna ile eklemleşmez. Bu bölge nötral pozisyonda anterolateralde yer alırken tam supinasyonda posterolateralde yer almaktadır. Soyer ve arkadaşlarının yaptığı bir çalışmada (1998) ,ön kol nötral pozisyonda iken radius başı lateraline vida uygulamışlar ve hareketlerde kısıtlılık saptamamışlardır. Ön kol tam pronasyonda iken lateral pozisyonda vida uyguladıklarında supinasyonda 30° kısıtlılık saptamışlardır. Ön kol tam supinasyonda iken lateral posizyonda vida koyduklarında pronasyonda 10° kısıtlılık saptamışlardır.

Cerrahi fiksasyonun amacı radius başının sağlam fiksasyonunu ve anatomik redüksiyonunu sağlamaktır. İyileşme gecikebilir ve osteonekroz meydana gelebilir. İyileşme problemi ve avasküler nekroz çok parçalı kırıklar ile ilişkilidir. Çünkü bu kırıklarda, fragmanlar tamamen yumuşak doku örtülerini kaybetmişlerdir. Undeplase veya minimal deplase (Tip I) kırıklar nadiren dirsek çıkığı ile birlikte görülürken deplase radius başı kırıklarında dirsek çıkığı sık görülmektedir. Dirsek çıkık ve radius başının 1/3 den fazlası kırık ve deplase ise AR+İF gerekmektedir. Tip III kırıkların tedavisi tartışmalıdır. Fragman eksizyonu, radius başının geç eksizyonu ve radius başı replasmanı uygulanabilir. Radius başı replasmanı yapılmadan akut radius başı eksizyonu, interosseöz membran veya MCL nin hasarlı olduğu durumlarda kontrendikedir. Deplase kırık ön kolun rotasyonunu engelliyorsa ve aynı zamanda çok küçük, parçalı veya stabil internal fiksasyon için osteoporotik ise fragman eksizyonu uygulanabilir. Fragman eksizyonu için 2 şey önemlidir.

1) Eksize edilecek fragman unlanın küçük sigmoid notch‘u ile eklemleşmeyecek

2) Radius başının 1/3 ünden küçük olacak. Gecikmiş radius başı eksizyonu izole, parçalı ve deplase kırıklarda, radius başının 1/3 ünden fazlasının kırık olduğu durumlarda uygulanır. Ancak kırıklı-çıkık durumlarında uygulanması uygun değildir. Artroplasti, deplase, çok parçalı kırıklarda internal fiksasyonun mümkün olmadığı, radius başının 1/3 ünden fazlasının kırık olduğu durumlarda uygulanır.

Fiksasyona uygun olmayan radius başı kırıklarına MCL veya interosseöz ligaman hasarı da eşlik ediyorsa radius başı protezi kullanılabilir. İlk yıllarda silikon implantlar kullanılmış ancak yüksek failure oranları nedeniyle günümüzde yerini metalik implantlara bırakmışlardır. Silikondan ayrılan mini fragmanlar sıklıkla sinovisite yol açarlar.

Eğer stabilitenin sağlanması bir problem ise fleksiyona izin veren eksternal fiksatör uygulanabilir. Endikasyonlar

1) Radius başı replasmanı veya kırık fiksasyonu ve ligament tamirine rağmen instabilitenin inatçı olduğu vakalarda

2) Cerrahi için uygun olmayan gross akut instabiliteli hastalarda.

3) Sert dirsek ve çıkığın gecikmiş tedavisinde .Bu üçü primer endikasyonlardır. Relatif endikasyon ,unstabil dirseğin cerrahi tedavisini takiben rehabilitasyon süresince kırık redüksiyonu ve stabilitenin korunmasında kullanılmaktadır.