Epilepsili Çocuk Annelerine Tavsiyeler

Epilepsili Çocuk Annelerine Tavsiyeler :

Oğlumun 3 aylıkken geçirdiği ilk havalede yaşadığım yoğun duyguları anlatmam mümkün değil.

Beni ancak böyle bir olay yaşamış bir anne anlayabilir. Bir de, çok sevdiği yakınının ölümüne şahit olmuş biri.Havale geçiren çocuğunuz karşısında yaşadıklarınız, ölüm anında yanında bulunduğunuz bir yakınınız karşısındaki duygularınıza eşdeğer olabilir ancak.Çaresizlik, eziklik, üzüntü, telaş, panik, heyecan, korku, pişmanlık, öfke... Hiçbiri, hiçbiri yeterince tanımlayamaz yaşadıklarımı.Hiçbir şey yapamamanın verdiği çaresizlik, ama bir şeyler yapmanın gerekliliği ile yaşadığınız panik, canınızı, bir tanenizi kaybetme korkusu, “Bir yerde bir hata mı yaptım?" pişmanlığı ile bu olayla ilgili olduğunu düşündüğünüz, kendinizdahil herkese karşı duyulan öfke...

O ana kadar ben, bu kadar çok sayıda duyguyu bir arada yaşadığımı hatırlamıyorum.

O ana kadar ben, saniyelerin asırlar kadar uzun hissedilebildiğini hiç yaşamamıştım.İnsan, çaresizliği hissedince çare arıyor. Büyük küçük bütün keşifler, insan çaresizliğinin ürünüdür. Galileo’nun, Keppler’in, Einstein’ın, Isaac’ın teorilerini, Edison''un, Bell’in, Curie’lerin keşiflerini bir kenara bırakın. Elinizdeki iğneye, düğmeye, havana, kerpetene bakın. Gündelik hayatta kullanırken farkına bile varmadığımız bu nesnelerin hayatımızı nasıl kolaylaştırdığını düşünün. İnsan ipliği kumaşa geçiremeyince iğneyi, düğmeyi kumaşa tutturamayınca düğmenin deliklerini akıl etmiştir.Karşımızdaki sorun kökünden halledilemeyecek zorlukta olabilir. O zaman kendimizi çaresizliğinçıkmazında boğmak yerine, bu zoru hafifletecek çözümler üretelim. Uzayı keşfede- miyarsak, biz de düğmenin deliklerini akıl edip hayatı bir nebze olsun kolaylaştırmaya balsa- hm. İçinde bulunduğumuz duruma üzülmenin bir yararı olmayacak.

Ne başkalarını suçlayarak öfkelenmemiz, ne de hatalarımızdan ötürü pişmanlıklarımız bir işe yaramaz.

Sorunu çözme adına atılacak küçücük bir adımın bile, hayatımıza anlam katacağı inancımızı hiç yitirmeyelim. O halde, “çaresizim" demeden önce, bizi çaresiz bırakan gerçek sebebi tanımalıyız. Çaresizliğin yarattığı heyecan, korku ve paniğin altında sorunu tanımamak ve bilgisizlik yatar.Beni çaresiz bırakan, oğlumun tedaviye yanıt vermeyen epilepsi nöbetleri oldu. Bu konudaki bilgisizliğim yüzünden, oğlumun tedavisinde en değerli zamanın gereksiz yere heba olduğunu fark ettim. Bunun üzerine, kendimiepilepsi konusunda bir anneye yetecek kadar eğittim.Siz de benim gibi epilepsili bir çocuk annesiyseniz, yazma cesareti bulduğum şu kitaba bakıp da: “Bravo kadına!

Ne kadar da güçlü.
Her şeyi kitap yazacak kadar güzel halletmiş.” diye düşünüp sakın bir eziklik hissetmeyin. Buraya Isadar sayıp döktüğüm duygu ve düşüncelerime erişebilmek çok uzun bir zaman aldı.Çocuklarının hastalığı karşısında kendini yalnız ve yetersiz hisseden annelerin, benim yaşadıklarımı yaşamamaları için, karınca kararınca, katkım olsun istedim.Amacım, çocuklarımızın bizlerin bilgisizliği yüzünden zaman kaybetmelerini az da olsa önlemekti. Bu konuda bildiklerimi sîzlere, özellikle epilepsili çocuk annelerine aktarmaya çalıştım.