depresyon belirtileri nelerdir nasıl tedavi edilir

Depresyon Belirtileri Nelerdir? :

Görümcem yeğeninin hastalığından çok etkilenmişti.

Sanki sebep benmişim gibi, bana bir tuhaf davranıyordu. Eltimin davranışları da beni rahatsız ediyordu. Öyle ya da değil, ama sanki benim düştüğüm bu durum onu mutlu etmişti. Konuşma ve davranışları ile adeta “Ben doğru dürüst çocuk doğurdum, ama o...” der gibiydi. Ya da bana öyle geliyordu.Daha önceleri altın günü yaptığımız arkadaşlarımı da görmek istemiyordum artık. Adeta onlar da konuşmaları ile sanki benim çocuğa bakmayı beceremediğimi ima ediyorlardı. O güne kadar kızını oğluma vereceğini söyleyen arkadaşım bile, sanki artık bu cümleyi söylemiyordu.Doktorlar bir şey bilmiyorlardı. Hemşireler çok kötü davranıyorlardı. Herkes, her şey çok kötü idi. Kimse bana yardım etmiyordu. Anlayışsızlardı, vs vs...Evet, bütün düşüncelerim sanki artık ile başlıyordu. Aslında, onlar tabii ki böyle düşünmüyorlardı. Ama ben öyle hissediyordum.

Tuhaf düşünüyor, tuhaf davranıyordum.

Giderek sinirli oluyordum. Her şeye ağlıyordum. Canım yemek yemek istemiyor,geceleri bir türlü uyku tutmuyordu. Dışarı çıkmak, alışveriş yapmak istemiyordum. Saçımı taramak bile anlamsız geliyordu. Elimde değildi. Kendimi kontrol edemiyordum. Ben, ben değildim sanki!Eşimle de yok yere kavga etmeye başlamıştım. Şükürler olsun büyük oğlum sağlıklı deyip, onunla da hiç ilgilenmez olmuştum. Aile düzenim giderek bozuluyordu.Oğlumla birlikte uyumak, bir daha hiç uyanmamak istiyordum.Evet, ben bu olayın etkisi ile ruhsal bir sorun yaşıyordum. Depresyondu yaşadığım. O zamanlar eşimin pek farkına yaramıyordum. Ancak, şimdi o günleri hatırladığımda eşim de benden farksızdı, insanlar, her şey bu kadar kötü olamazdı. Sadece ben alıngan olmuştum. İyiye de kötüye de hemen gözlerim sulanıyordu.Şimdiki aklım olsa, bu dönemi atlatabilmek için bir psikiyatriste danışırdım.O günlerde yaşamımız altüst olmuş biz debelenmeye devam ediyorduk. O doktor senin bu doktor benim dolaşıyorduk. Her birinden ikna olmuş gibi ayrılıyorduk. Ancak sağdan soldan bazı bilgiler kafamızı karıştırıyor, bu sefer bir başka doktora gidiyorduk.

Her kafadan çıkan sese göre sık sık tedavi değiştiriyorduk.

Her yeni tedavi kadar, eski tedaviyi bırakmak da oğlumda gözle görülür bir tahribat yapıyordu. Oysabiz, ilaca başladığımız gün ya da ertesinde oğlum nöbet geçiriyorsa “Bu ilaç da yaramadı.” diye başka doktora gidiyorduk.Şimdi biliyorum ki; başında gitmemiz gereken doktor, bir çocuk nörologu olmalıydı. Yani, çocuk doktoru olup, bunun üzerine çocuk beyin hastalıktan konusunda uzmanlık eğitimi almış bir doktor bizi yönlendirmeliydi.Dünyanın çabası, bir o kadar mali külfetin sonucu oğlum daha da kötü oluyordu. Giderek doktorlara, ilaçlara, tıbba güvenim sarsılmaya başlamıştı. Oğluma muska yaptırdım. Hatta bir süre, ilaçlardan değil de muska sayesinde nöbetlerinin azalmakta olduğunu düşündüm.Epilepsili çocuğu için muska yaptırıp, çocuğunun iyileştiğinden bahseden bir aile tanıdım. Kısa bir sohbetin sonunda, muskaya rağmen çocuğun hala günde 3-4 kez nöbet geçirdiğini öğrendim. “Hani çocuk iyileşmişti ?” diye sorduğumda “Muskalar bayatladıkça tabii geçirir!” yanıtını aldım.

Bugerçek adeta beynimde bir şok etkisi yarattı.
Eve gider gitmez çocuğumun boynuna astığım muskayı çıkardım. Anladım ki biz kendimizi aldatıyorduk. Çaresizdik, Tanrı’dan medet ummam doğaldı da, çevrenin baskısı ve çaresizliğin verdiği zayıflıkla, Tanrı ile benim aramda aracılık yaptığını iddia eden kişilere sığınmak ne oluyordu?Artık tıp, beyin hakkında çok şey biliyor. Fakat beynin bilinmezleri hala o kadar fazla ki, her şeyi bilimle açık kıyamıyoruz. Ama bu, gerçeği muskalarda aramamız gerekir anlamına gelmez. Çünkü bilim gerçekleri sunar. Henüz ulaşamadığı gerçekleri de yine dürüstlükle açıklar. Her şeye rağmen beyin araştırmaları o kadar yoğun ki, bu bilinmezlerin bir gün aydınlatılacağına yürekten inanıyorum.Bu nedenle, tıbbın yanında olmalıyız. “Tanrı’nın Sözcüsü” olduğunu iddia edenlerin bizim çaresizliğimizden faydalanmalarına fırsat vermemeliyiz. Kim olursa olsun bizim zaafımızı kullananlar değil, Tanrı yardımcımız olsun!