bebeklerde epilepsi nasıl anlaşılır

Çocuklarda Epilepsi :

Epilepsiyi artık bir anneye yetecek kadar tanıyorum.

Örneğin; artık nöbetin kaç dakika sürdüğünü soran doktorlara “Siz ne biçim doktorsunuz! O dakikaların bir anneye yüzyıllar kadar uzun gelebileceğini neden düşünemiyorsunuz?” diye öfkelenmiyorum. Nöbeti izleyebiliyor, bir taraftan da saate bakabiliyorum. Çünkü, nöbet süresinin önemli olduğunu biliyorum.

Biliyorum ki, nöbet çok uzun sürerse (yarım saatten daha uzun) tehlikeli olur. Ama yine biliyonım ki; geçirdiği bu kısa nöbetler sırasında çocuğum ölmeyecek.Biliyorum ki, nöbet çok uzun sürerse (yarım saatten daha uzun) tehlikeli olur. Ama yine biliyorum ki; geçirdiği bu kısa nöbetler sırasında çocuğum ölmeyecek.

Oysa, kasılıp şuurunu yitirdiği her seferinde, ben gözlerimi kapatır ona bakamazdım. Onun ölmüş olabileceğinden korkar ve onu o halde görmek istemezdim. Epilepsi nöbetleri sırasında ölümün benim hissettiğimden çok daha az olması beni oldukça rahatlattı. Ben her nöbette oğlumu kaybettiğime inanırdım.

Ama artık gözlerimi kapatmıyorum.

Nöbetleri takip ediyor, çocuğuma en rahat pozisyonu veriyorum. Nöbeti doktorumuzanet olarak tarif edebilmemin, tedavi açısından çok büyük faydası olduğunu da biliyorum.Hikayeme dönecek olursak, durumu kabul ettikten sonra nihayet anladık ki, geriye dönüş mümkün değildi.

Oğlumuzu yeniden dünyaya getiremezdik.

Onun geleceği ile ilgili yapacaklarımız olmalıydı. Enerjimizi gereksiz uğraşlara değil, ona mümkün olan en iyi tıbbi olanağı, kavrayabileceği en iyi eğitimi ve sosyal güvenceyi sağlamak için harçantalıydık. Benim oğlum, epilepsinin artık modası geçmesi gereken utancını ve yanlış anlaşılmışlığını yaşamamalıydı.

Meğer oğlum ve hatta diğer epileptik çocuklar için yapılacak ne çok iş varmış.
Sadece kendi çocuğuma değil, başka çocuklara da yardım edebiliyor olmak, hayatımı bambaşka ve anlamlı bir boyuta taşıdı. Bu konuda gösterdiğim mücadeleden dolayı şimdi kendimle gurur duyuyorum.