Sevinç

SEVİNÇ (neş'e, gaieyt)

Bir olaydan dolayı memnun olmanın doğurduğu heyecan hâline sevinç denir. Sevinçli olan kimsenin bu hali yüzlerinden belli olur. Nitekim Peygamber Aleyhis-Selâm, sevinçli ve neşeli olduğu zaman, mübarek yüzü sanki ay parçası gibi parlardı."1

Sevinçli ve neşeli olmak, nefse kuvvet ve hararet verir. Eğer aşırı derecede olursa, insanı öldürebilir. Aşırı sevinçten dolayı ölenlerin sayısı pek az değildir.

* Yüce Rabbimiz Kur'an'da: "Şımarma! Çünkü Allah, şımarıklığı sevmez!" buyurarak, aşırı sevinci ve şımarıklığı yasaklamıştır."2

Diğer bir ayet-i Kerime'de ise, Hz. Yakub'un, üzüntü, keder ve çok ağlamaktan dolayı perde gelmiş olan gözlerinin, sevinç sonucu olarak açılmasından bahsedilirken: "Müjdeci (Yakub'a) gelince, Yusuf'un gömleğini onun yüzüne, gözüne sürdü ve hemen Yakub'un gözleri açılıverdi. O zaman sevinçli olarak şöyle dedi: "Ben size, Allah tarafından sizin bilmediğiniz şeyleri bilirim demedim mi?" diyerek bu hali beklediğini ifade etmiştir. (Yusuf96)
[1]- K. Hakâyık 2/136. f2J- Bağdadî s. 50; Kasas âyet 50.

SENDE YORUM YAP!

Whatsapp