Çocuk Kimdir?

İstikbalirıi, yaşamını ve hayatının Tüm safha ve merhalelerinin şekillenmesini, ebeveyninin idrakinden alan, Kendisi hakkında düşünemeyen, konuşamayan, fikir ve beyanda bulunma hak ve imkanı olmayan, yasalara göre, 18 yaşına kadar, dinen de henüz akıl baliğ olmayan her âdem evladı çocuktur.

Bu çocukluk evresini, canlılar içinde en uzun yaşayan, insan yavrusudur. 0, çocuktur. Bu uzun evre de çocuk, kendisinden başka, hemen her şeye muhtaçtır. Hattı zatında o, kendisine de muhtaç olduğu halde, bunun farkında olamayacak kadar da çocuktur. Çocuk; üç, iki çiftin tekilidir. 0, bu üç, iki çiftin hem içinde, hem de dışında, apayrı bir şahsiyettir. 0, iki büyük arine, iki büyük baba, bir arine ve bir babanın, hülasasıdır. Bu üç çiftten birinin eksikliği, çocuğun vücudu hayatını imkansız kılar. 0, aslında, anne babaya mensup olduğu gibi, nesep açısından, arine babasından önceki ceddinin de alametifarikasını temsil eder.

Yine çocuk, mensubu olduğu aile kadar, mensubu bulunduğu etniği ve toplumu da temsil ederek vücut bulur. Bu bağlamda, çocuk hem tekil, hem de çoğuldur. Bir çocuğun şahsiyetinde, tüm aile geçmişini, tüm toplum karakterini görmek, pek ala mümkündür. 0, aynı zamanda tek başına, hem geçmiş zamanı, hem de geleceği temsil eder. Çocuk taşıdığı genetik özellikleriyle geçmiş ceddini, vaat ettiği istikballe de, geleceğin bir mümessili olarak dünyaya gelir. 0, hem bizzat kendi geçmişinin, hem de mensubu bulunduğu, aile ve toplumunun yegane temsilcisidir. çocuğu bu açıdan yorumladığımızda, o minik bir irısan yavrusu değil, aynı zamanda geçmiş ve gelecek arasında boylu boyunca uzanan bir bağdır. Bu bağın sağlıklılığı, dünyama sağlıklı bir gidişata girmesi için, elzem ve zaruridir.

Bu zaruret, bir aile adına veyahut da, çocuğun kendi şahsı adına bir zaruret değil, tüm insanlık adına bir zarurettir. İnsanlık, fertlerden mürekkep bir çoğuldur. Bu çoğul içinde, kamil irısan ne kadar fazla olursa, insanlığın kalitesi de, o denli yüksek merhalelere ulaşır. İyilerin ve kötülerin dünyasında, iyileri oluşturamayanlar, kötüler safında yer almaya mecburdur. Evrende, iyiler ve kötülerin mücadelesi dışında, ikirıci bir mücadele sımfi yoktur. Çocuk, hangi sınıfta yerini alacağım bilemeyecek kadar çocuktur. İyinirı ve kötünün sıfatları kadar, kriterleri de açık ve seçik ortadadır. Mademki bu kadar ehemmiyetlidir çocuk, o halde o, iyice tamlanmalı ve kendisirıe verilmesi gereken önemi haiz bir yaklaşımla, değerlendirilmelidir. İnsan içire, "insan doğar, büyür,

ürer ve yaşlamp ölür" tarifi içinde, sayılamayacak kadar çok faaliyeti barındırır. Bu faaliyetlerin, iyiler safında geçmiş bir yaşamı çocuğa elbette ki, dar planda ebeveyni ve toplumu, geniş planda da, tüm irısandık hazırlar. Dünyanın hemen hiçbir gidişatından ve kendisini neyin beklediğinin herhangi bir, bilgi kınntısından bihaber olarak dünyaya gelen çocuk, hangi dünyanın mensubu olduğunu bilemez. Onun hangi dünyama mensubu bulunduğuna, elbette ki ebeveyni karar verir. Çocuk, insan türünün devamlılığında olduğu gibi, dünyanın geleceğinirı şekillenmesinde de önemli bir rolün sahibi olarak, önemli bir misyonla, insanlığın sade bir üyesi olur. Onun üyesi olduğu insanlığın, hangi kulvarda, ne istikamete doğru seğirttiğini, çocuk elbette bilemeyecektir. Bundan da ebeveyni sorumludur. Bütün bu bilirıç ve sorumluluklar altında, ebeveyni çocuğun hemen her fiilinden de sorumludur. Bu sorumluluk, bir müddet içire geçerli bir sorumluluk değil, manevi manada, o çocuğun nescinin dünyada bulunduğu müddet, belki geniş bir zaman ve alana yayılmış bir sorumluluğu kapsar.

Çiftler, ebeveyn olmakla birlikte, irısan türünün "cad" sosyal sımfında yerlerini alırlar. Bununla birlikte, ced, çocuğun ilelebet sahibi de değildir: Bütün bunlardan sonra çocuk, yüce bir şahsiyet, vaat edilen istıkbalın temsilcisi, irısanlığın ulvi değerlerinin en önemlisi ve aym zamanda da çocuktur. Çocuk hem akıllı, hem de yönelişlerinin sorumlusu olmayan, tek canlı türüdür. 0, beklentiler sunan bir gelecek ve hem de, hiçbir şey vaat etmeyen, insanlığın tek temsilcisidir.

0, semavatla arz arasında, iki ayn sıfatın tek sahibidir. 0, ehli semada bir melek, ehli arz arasında ise, sadece çocuktur. Çocuk, oluşumuyla akçedenler içire, bir mucize, akdedemeyenler için ise, insan embriyosunun gelişmiş bir şeklidir. Çocuk hem büyür neyi özleyen ve hem de büyüdükçe, büyüdüğüne pişmanlaşan duyguların sahibidir. Çocuk, doğduğu andan itibaren hem çocuk, hem de hızla yaşlanan, insan türünün çocuk cinsidir. Bütün bunlardan sonra çocuk, sadece çocuktur.