Küçük Grup İzleme Toplantıları

Emin olunması gereken hastanın tanıyı anlayıp kabul ettiğidir. Örneğin elli yaşında bir işadamını ele alalım. Bu kişi seminerler sonucunda ilerleme kaydetmediği için bu buluşmalara katılmaktadır. Bunun olası nedenlerinden birkaçı şunlardır:

1. Tanıyı % 90 kabul etmektedir ancak hala ağrının BT ya da MR‘ da gösterilen fıtıklaşmış diskle ilişkisi olduğuna dair endişeleri vardır.

2. Bu şeyin yalnızca bir eğitim programı sonucunda ortadan kaybolacağına inanmakta güçlük çekmektedir.

3. Tanıyı kabul etmektedir ancak bedensel faaliyete başlayacak cesareti kendinde bulamamaktadır. Bu kişinin hala gösterdiği belirtilere bendesel bir rahatsızlık gözüyle bakması, beynin GMS'yi deneyimlerini sürdürmesine yol açan zihinsel engeller bulunduğunu ortaya koyar. Bedeninde olup biten konusunda herhangi bir endişe duymayı sürdürdükçe ağrı da sürecektir. Tanıya olan güveninin sağlam olması gerekir ki sorunun GMS olduğunu kabullenebilsin.

Bu adamın yanında ise otuz yaşında, ev hanımı, eş ve anne olan bir kadın oturmaktadır. Seminerlerden bu yana iyileşme göstermemiştir ancak buna şaşırmamaktadır çünkü yaşamı hala eskisi kadar koşturma içerisinde geçmektedir. Sürekli yorgun ve bezgin hissetmekte ve hiçbir zaman yapabileceğinin en iyisini yaptığını düşünmemektedir. Ona vurgulanan asla bir mükemmeliyetçi olmayı bırakmayacağı, her zaman yapacak çok işi olacağı, ancak GMS'yi aşma yolunun kişinin kendisinin değiştirmesi değil, yalnızca yaşamının gerçeklerinin oluşturduğu bileşimi anlaması ve kişiliğinin onda devasa bir endişe ve öfke doğurduğunun farkına varmasıdır. Evet, öfke de söz konusudur. O büyük olasılıkla bunun hiç kabullenmiş olsa da üç küçük kızının ondan talep ettiklerine karşı dahi anında öfke duymaktadır. Bilinçaltında kızlarına öfke duyuyor olabileceği düşüncesi onun deneyiminin dışındadır. Tedavinin, bu gibi kabul edilemez bilinçaltı hislerinin farkında lığıyla gerçekleştiği fikrini kavradığında ağrı da duracaktır.

Onun arkasında oturan adam kırk beş yaşında, üç yıl önce bu programı tamamlamış, geçen haftaya dek ağrısız, bedensel bir sınırlarıma ya da sorun olmaksızın yaşamış olan bir ustabaşıdır. Sonra aniden akut bir alt sırt spazmı yaşamıyor ve şimdi de ciddi bir ağrı çekmektedir. Daha önce programa katılmış olmasaydı bu onu fazlasıyla korkutabilirdi. Yine de bunun nedenini anlamış olduğu da söylenemez.

Ona, 'Yaşamında neler olup bitiyor?" diye soruyorum. "Özel bir şey yok," diyor. ''Eşim iyi, çocuklanın da öyle, hiçbir sağlık sorunumuz ya da maddi sorunumuz yok." Ancak akut spazmın meydana gelmesi psikolojik bir şeylerin varlığını gösterir çünkü GMS duygusal bir barometredir. Dolayısıyla sorulanını sürdürüyorum ve sonunda işte sorunlar yaşadığını, onun altında çalışanlarla kimi sorunları olduğunu ve üstünden de eleştiri aldığını söylüyor.

"Başa çıkamayacağım bir şey değil," diyor ancak farkına varmadığı başa çıkma sürecinde çok büyük miktarda endişe ve öfke yarattığı, Bilinç düzeyinin altında daima olagelen önemli bir duygusal faaliyet vardır ve deneyim sonucunda ondan şüphelenmeyi ve onu sezmeyi öğrenmediğimiz sürece bunu bilme olasılığımız yoktur.