Allah Sevgisinin Tarifi Ve Hakikati

(Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri)

Ey Aziz! Eblullah diyorlar ki:

Allah-u zül celal sevgisini kendi hazinelerinin anahtan kılmış, ve bununla sonsuz hikmetlerinin ve gayb aleminin hakikat kapılarını açmış ve böylece sırlarını görmenin vasıtası kılmıştır. "Bilinmeyi sevdim" sözüyle, kendisinin bilinmesi ve tanınması için karanlık ve nurlu alemleri halk etmeştir.

Bu demektir ki muhabbet, hakikat ehlinin özü ve marifet ehlinin son gayesidir. Onun makam ve derecelerinin sonu yoktur. İnsanı hayrete düşüren alamet ve işaretlerinin hesabı bilinemez. Garib hallerinin anlatması sona ermez. Yani anlatmakla bitmez. Çünkü, muhabbet yaratıcı rütbesinin başlangıcı olup bütün cinslerin sonucudur. Bedenlerin kemali muhabbetle olmuştur. Her türlü murada ermek onunla mümkün olmuştur.

Muhabbet öyle bir hakikattir ki sahibinden başka kimse bilemez ve onun sureti herhangi bir şekilde tarif edilmez. Muhabbeti soran, elde ederse soramaz, elde edemez ise imkansız olana sahib olmaya çalışılmış olur. Çünkü vicdanla ilgili olan manalar sınır ve rusüm ile bilinemez, akıl ile idrak olunamaz.

Muhabbet, dil ile anlatılamayacağı gibi, tabir de olunamaz. Çünkü muhabbet, Hakkın bir perdesidir ki ezeli bir inayet ve ebedi bir sıfattır. Cenab-ı Hakkın veli kullarının kalplerine çektiği bir perde olup kitab ve iman onunla bilinir.

Muhabbet öyle bir sururdur ki gönülde doğması, onu idrak ettiren Allah'ın huzurunu tasavvurla mümkün olur. Muhabbet, hakikati bilemeyen vicdani bir emirdir. Muhabbet esasen sahibine zevk ve şevk veren bir nurdur. Bir olan Allah'ın zatını zatıyla idrakinden doğar. Çünkü o çok güzeldir ve güzelliğe aşıktır.

Cemalın maksadı kemalin sonudur. Müdrikin kemali artarsa, aynı şekilde idraki de kuvvetlenir.

Bu güzeli idrak edenin muhabbet it atlı ve saf olur, kuvvet de olgunlaşır. Muhabbetiri kaynağı Allah-u Zül Celalin birliğidir. Düşmanlığın kaynağının zıddiyet ve çokluk olması gibi. Çünkü vahid (bir) olan

Allah'ın nuru kainata yayılmış olup muhabbet de öndan hasıl olmuştur.

Allah'a yakın olanlarda muhabbetin fazla ve kuvvetli olması, uzak kalanlarda ise az ve zayıf oluşunun sebebi budur.

Cenab-ı Hak buyuruyor ki:

"Eğer sen yeryüzünde mevcut her şeyi harcasaydın bile gene de onların gönüllerini birleştiremezdin. Fakat Allah onların aralarını bulup kaynaştırdı." (Enfal Süresi, Ayet: 63) .