Nefrotik Sendrom Biçimleri

Başlıca Üç Biçimi Vardır:

-En az lezyonlu glomerütonefrit (lipoit nefrotik sendrom).

-Zar gelişimiyle seyreden (membranöz) glomerülonefrit.

-Zar gelişimi ve doku artışıyla seyreden membranoproliferatif glomerülonefrit.

Erişkinlerde olguların yüzde 20‘sini oluşturan lipoit tipte, glomerülde (kılcal damar yumağı) ancak elektron mikroskopuyla saptanabilen lezyonlar görülür. Taban zarı şişer, epitel hücrelerinin parmaksı uzantıları düzensiz bir görünüm alır. Böbreklerin işlevi bozulmamıştır ve kortizon grubu ilaçlara iyi yanıt verir. Membranöz glomerülonefrit olguların yüzde 2530'unda görülür. Biyopsiyle alınan, doku örneği mikroskopla incelendiğinde glomerüllerdeki kılcal damarların duvarlarının kalınlaştığı ve epitel hücrelerinin şiştiği görülür. Taban zanyla epitel hücreleri arasında yalnız elektron mikroskopuyla görülebilen tanecikli birikintiler oluşur; immünflüoresan mikroskopunda bunların immünglobülinler ile komplimanın bileşimiyle oluştuğu görülür. Elektron mikroskopunda incelenen örnekte taban zarının uzantıları saptanır. Taban zan zamanla incelir, glomerüllerde bağdokusu gelişir. Bu tip nefrotik sendromun tedavisi yoktur, 810 yıl içinde böbrek yetmezliği gelişir. Membranoproliferatif glomerülonefrit nefrotik sendrom olgularının yüzde 5'inde görülür; glomerüllerdeki kılcal damarların duvarları kalınlaşır, epitel hücreleri hızla çoğalır. Bu sürecin sonunda glomerülün yapısı tümüyle değişir. Bu tip nefrotik sendrom da ilaçla tedavi edilemez. Her üç tipte de glomerülün taban zarının albümine karşı geçirgenliği artar, borucukların geri emilim yeteneği ise tümüyle kaybolmamıştır.