Akupunktur – Moksibüksiyon

Moksibüksiyon (moksa Portekizcede fitil anlamına gelen mecha sözcüğünden türetilmiştir; Çincedeki Gao da aynı anlamı taşır) bir ısıtma tedavisidir. Hasta organizmaya, deri yoluyla ana meridyen noktalan düzeyinde sıcaklık katmayı içerir. Amacı boşluk ya da soğukluk durumundaki enerjiyi aramak, güçlendirmektir. Bu durum akut hastalıklarda ve paralizi gibi bazı kronik hastalıklara özgüdür. Moksa için kurutulmuş bir tür pelin otu (Artemisia sinensis) yaprakları kullanılır. Toz haline getirilen yapraklar pelin kadifesi diye anılır.

Bu tozdan, pirinçten fındığa dek değişen boylarda küçük kozalaklar ve puro boyutunda rulolar hazırlanır. Pelin kozalaklarının doğrudan deri üstüne konması doğrudan moksa olarak nitelendirilir. Bu işlem titizlik gerektirir; yanıklardan sakınmak oldukça güçtür. Ancak usta bir el aynı meridyen üstüne üç-beş tane yerleştirebilir; kozalak yakılır ve hasta sıcaklık duyumu aldığını söyleyince hemen kaldırılır. Pelin purosuyla yapılan dolaylı moksa daha kolaydır. Kızdırılmış ucu meridyenin seçilen noktasına iyice yaklaştırılır ve sıcaklık dayanılmaz hale gelince hemen çekilir.

Çok eski yöntemlerde, tedaviye ek bir değer kazandıran maddeler de kullanılmıştır: zencefil, tuz ve deri ile yavaş yavaş yanan pelin kozalağının arasına konan ince tabakalar halinde dilinmiş sarımsak. Batılı doktorlarca az kullanılan son Gao işlemlerini kavramak çok kolaydır. Moksibüksiyon yapmak isteyenler, çakmakla ısıtılmış iğne ya da pelin purosunu daha rahat uygulayabilirler. Moksalar kalp enerjisinin dolaştığı yüz bölgesinde, kirişler düzeyinde ve hafif de rahatsızlık verici bir yanığa yol açabilecek yerlere kesinlikle uygulanmaz.