Yengeç Boynu Otu

Polygonaceae familyasından olup boyu 50-80 cm. ye ulaşabilen çok yıllık ot bitkisidir. Kalın çaplı, eğri kökümsü gövdesi vardır. Yer üstü gövdesi düz ve diktir. Gövdenin aşağıda bulunan yaprakları yürek şekilli, bir kaçı ise uzunsudur. Gövdenin yukarısında ise ensiz Ianset şekilli yaprakları vardır. Mor renkli beşli taç yapraklı, küçük çiçekleri gövdenin tepesinde başak şeklinde toplanmıştır. Koyu renkli üç köşeli meyvesi vardır. Bitki Haziran- Temmuz aylarında çiçek açar. Yengeç boynu otu bitkisi nemli çimenlerde, orman kenarlarında ve çalılıklarda geniş yayılış gösterirler. Tıpta bu bitkinin kökümsü gövdesinden faydalanılır. Sonbaharda toplanarak soğuk su ile yıkanır ve kurutucu makinelerde kurutulur. Bu otun kökümsü gövdesin de esas etkileyici madde %15-25 oranında olan acı maddesidir. Bu maddenin terkibinde pirogallol asidi vardır. Ondan dolayı da bunun tıpta büyük önemi vardır.

Bu bahsedilenlerin dışında bitkinin terkibinde gall asidi, nişasta, oksimetilan-trakinonlar ve C vitamini de vardır. Çağdaş tıpta yengeç boynu bitkisinin kökümsü gövdesinden pişirme ve duru etil alkollü ekstrakt şeklinde ağız, boğaz ve diş hastalıklarında iltihaba karşı bakterosit ilaç olarak gargara formatında kullanılır. Bunun dışında bu bitkiden tanin ve tanalbin adlı önemli preparatlarda hazırlanır. Bunları mide, bağırsak hastalıklarında ishale ve dizanteriye karşı kullanırlar.