Vaskülit 2

Vaskülü ya da damar duvarlarının inflamasyonu, çeşitli klinik durumlarda ortaya çıkar. Belirtiler etkilenen vasküler yatağa göre (örn. santral sinir sistemi, kalp, ince bağırsak) değişebilir. Spesifik dokular tutulumu ile ilgili olan belirtilerin yanısıra, bu antitelerde sık olan klinik bulgular tipik olarak ateş, miyalji, artralji ve yorgunluk gibi sağlık sorunlarını da içerir.

Herhangi bir organdaki herhangi bir damar tipi tutulabilir ve vaskülitlerin çoğu arteriollerden kapillerlere ve venüllere kadar tüm küçük damarları etkileyebilir. Ancak vaskülitlerin birçoğu genellikle belli bir çaptaki ya da belli bir doku yatağındaki damarları tutma eğilimindedir; bu nedenle esas olarak aort ve orta çaplı arterleri tutan vaskülitik hastalıklar varken, diğerleri özellikle sadece daha küçük çaplı arteriolleri etkilerler. Yaklaşık olarak, 20 primer vaskülit formu tanımlanmıştır ve etkilenen damarın çapına, immün kompleksierin rolüne, spesifık oto antikorların varlığına, granülom oluşumuna, organ tropizmine ve hatta popülâsyonun demografik özelliklerine göre, vaskülitler sınıflama şemaları ile (değişen başarı oranları ile) gruplandınlmaya çalışılmıştır. İleride göreceğimiz gibi, bu hastalıkların çoğunun arasında oldukça fazla klinik ve patolojik örtüşmeler vardır.

Vaskülitlerin en sık görülen patogenetik mekanizmalarından ikisi, immün aracılıklı inflamasyon ve damar duvarlarının infeksiyöz patojenler tarafından direkt invazyonudur. Öngörülebileceği gibi, enfeksiyonlar endirekt olarak danon infeksiyöz vaskülü oluşumuna yol açabilirler, örneğin

immün kompleks oluşturarak ya da çapraz reaksiyonu tetikleyerek. Hastalarda, infek iyöz ve immünolojik mekanizmaları ayırmak önemlidir, çünkü immünbaskılayıcı tedavi immün-aracılıklı vaskülitler için uygundur ancak infeksiyöz vaskülitler için pekala zararlı olabilir. Radyasyon, mekanik travma ve toksinler gibi fiziksel ve kimyasal zedelenmeler de vaskülite neden olabilirler.