Gastrointestinal Lenfama

Gastrointestinal kanalın herhangi bir bölümü non-Hodgkin 1enfomanın sistemik yayılımı nedeniyle sekonder olarak etkilenebilir. Bununla birlikte, lenfomaların %40'ı lenf gangliyonlan dışındaki organlardan kaynaklanmaktadır. Sindirim kanalı en sık ekstranodallenfoma bölgesidir. Gastrointestinal malignitelerin % 1-4' ü lenfomalardır. primler gastrointestinal lenfomalardı, tanı konduğu sırada, karaciğer, dalak ya da kemik iliği yayılımı yoktur; fakat bölgesel lenf gangliyonları etkilenmiş olabilir. İntestinal kanal lenfomalar B ya da T hücre kaynaklı olabilir. Batı ülkelerinde en sık görülen tip MALT lenfamadır. Bu tümör mukoza ile ilişkili lenfoid dokunun (MALT) B hücrelerinden köken alan sporadik bir lenfamadır.

Bu tip gastrointestinal lenfomalar, genelde yetişkinlerde görülürler, hastalar arasında cinsiyet farkı yoktur ve sindirim kanalında herhangi bir yerden kaynaklanabilirler: Mide (%55-60), ince barsak (%25-30), proksimal kolon (0/010- 15) ve distal kolon (yaklaşık % lük). Apendiksi ve özofagusta çok ender olarak görülürler. Gastrik MALT lenfomalar Helicobacter ilişkili kronik gastritte mukozal lenfoid aktivasyon zemininde gelişirler. H. pylori enfeksiyonu nedeniyle mukozada T ve B hücrelerinde şiddetli bir aktivasyon meydana gelir. Bu, poliklonal B hücre hiperplazisine ve sonunda da monoklonal B hücreli neoplazinin ortaya çıkmasına yol açar.

MALT lenfama hücreleri CD5 ve CDıo negatif olup, t(11;18) translokasyonu sıktır. Bu translokasyonu, l. kromozomdaki apoptozu inhibitörü BCL-2 geni ile 18. kromozomdaki MLT geni arasında bir füzyon geli oluşmasına yol açar. primler gastrointestinal lenfomalar başka bölgelerden köken alan lenfomalar dan dan daha iyi prognoza sahiptirler. Cerrahi, kemoterapi ve radyasyon tedavisi ile yapılan com bine tedavi tam iyileşme umudu vermektedir. Mide lenfomalarının yaklaşık %50'si H. pyloriye yönelik antibiyotik tedavisine cevap verir. Bu tedaviye cevap vermeyen tümörler genelde t(11;18) translokasyonu ya da başka genetik anomaliler içerenlerdir. Çöl yak hastalığında (daha sonra bahsedilecek) intestinal T hücreli lenfama riski normalden daha yüksektir