’Beden Narsizmi’ ve regresyon

Blazer, ağrı hastaları içinde belirli bir kişilik profili olan bir alt grup tanımlamıştır. İlk değerlendirmede hastaların yırtıcı, agresif, güvenli ve yarışmacı olduğu izlenimi edinilmiş, obje ilişkileri tipik olarak yüzeysel, beğeni ve takdir açlığı içinde ve bunu bulamazlarsa kolayca kızabilir nitelikde bulunmuştur. Hastalık başlangıcı, genellikle ani bir yaralanma ve hastanın alışık olmadığı bir çaresizlik duygusu iledir. Bunaltı başlar ve bunaltı düzeyini arttıran, tipik olarak, etkilenen beden parçasının hasta için çok önemli oluşudur. Blazer bu hastaları aşın bedensel narsizın gösteren kişiler olarak tanımlar ve beklenmedik bir travmatik hastalık, yaralanma olduğunda çıkan belirli bir ineinebilirlikleri olduğunu vurgular. Kişinin değer verdiği bir özelliğini tehdit eden ve incinebilirliğini ortaya çıkartan organın yaralanması özgüvende zedelenmeye ve kişiyi çocuksu bir yaklaşım ile hekimin her şeyi hemen ve tamamen düzelteceği beklentisi ile çocuğun anne ve babasına yaklaşımına benzer bir tutum içine sokar ve beklentisi gerçekleşmeyen kişiyi kronik ağrı sendromuna yatkın kılar. Hastanın karşılanmayan düşü kısa sürede öfke ve kızgınlığa döner, öfke ve kızgınlığın sosyal kabul edilebilir formu olan ağrı yakınması şeklinde devam eder. Beden narsizrni olan hastaların kişilik tanımlaması diğer yazarların kronik ağrısı olan hastaların sıklıkla hastalık öncesi yüksek aktivite düzeyi ve hastalık sonrası çok düşük aktivite bildirdikleri gözlemleri ile benzerlik gösterir. Van Houdenhove'a göre bu yaralanma öncesi yüksek işlev düzeyi örtülmeye çalışılan bağımlılık gereksiniminin ve obsesif kompulsif kişilik özelliklerinin bir belirtisidir. Bu kişiler ağrılı durumun başlaması dan sonra gerileme gösterirler ve çok bağımlı davranırlar. Bu durum Litt1e tarafından atlet nevrozu olarak tanımlanmıştır.