Süre-i Bakara’nın Sonu (Amene’r-resülü)

Kur'an-ı Kerim'in 2'nci süresi, süre-i Bakara'dır. Bu mübarek surenin son iki ayeti vardır ki, onları okumak çok sevaptır. O ayetlerden birincisi «Amene'r-resülü ... » diye başlamaktadır; ikinci ayetle de Bakara suresi biter. İbn-i Mes'üd Hazretleri'nden gelen bir rivayetle Peygamberimiz (s.a.v.) buyuruyor ki:

- «Her kim geceleyin (yatmadan önce) sure-i Bakara'dan iki ayeti okursa ona l{iifidir.»

Ebu Zer Hazretleri'nden rivayet edilen diğer bir hadis-i şerifte şöyle buyurulmaktadır:

- Allahu TeaIa Bakara suresini iki ayetle nihayete erdirdi ki, bunları bana Arş'ın altındaki bir hazineden verdi. Bunları öğreniniz. Kadınlarınıza, oğullarınıza belletiniz, talim ediniz. Çünkü bunlar hem salattır, her Kur'an'dır. hem duadır.»

Peygamber Efendimiz, bu dualarla dua edip de bitirdiği zaman, yani «Fensume ale'l-kavmi'l-kafirin» dediği zaman, Allah (c.c.) tarafından «peki yaptım» dediği rivayet edilmektedir. Hazret-i Ömer ve Hazret-i Ali (r.a.) den rivayet ediliyor. Onlar şöyle söylemişlerdir:

- «Süre-i Bakara'nın bu son iki ayetini okumadan yatan akıl sahibi bir adam görmedim»

Her gün yatsı namazının arkasından bu iki ayeti okumayı alışkanlık haline getirmelidir. Zira bir kimse, bunu akşam okur da sabaha kadar ölürse şehid olarak ölür.

Sure-i Bakara'nın son iki ay eti şudur:

Amene'r-resulü bima ünzile ileyhi min rabbihi ve'l-mü'mlnün.

Küllün amene billahi ve melüiketihl ve kütübihi ve rusülih. La nüterriku beyne ehadin min rusülih. Ve kalu semt'na ve eta'na ğufraneke rabbena ve ileyke'l-masıyr. La yükellltu'l-lahü nefsen illa vüs'aha. Le ha ma kesebet ve aleyha mektesebet. Babbena la tüahızna in nesina evahta'na. Babbena vela tahrnil aleyna ısran kema hameltehü ale'l-le zine min kablina, Rabbena velü tühammilna ma la takate Iena bih. Va'fü anna vağfir Iena verharuna. Ente mevlana fensurna ale'l-kavmi'l-küfirin.

Meal-İ şerifi: «Peygamber, Rabbinden ne indirildi ise ona iman getirdi; mü'minler de. Her biri, Allah'a ve melaikesine ve kitaplarına ve peygamberlerine, peygamberlerinden hiçblrinin arasını ayırmayız diye İman getirdiler. Ve şöyle dediler: İşittik ve itaat ettik, mağfiretini dileriz ey Rabbimiz: gidiş sanadır. Allah kimseye yapabileceğinden fazlasını teklif etmez. Herkesin kazandığı lehine, yüklendiği aleyhinedir. Ey Rabbimiz! Eğer unuttuk veya kastımız olmayarak yaptıksa bizi suale çekme. Ey Rabbimiz! Hem bize, bizden evvelkilere yüklediğin gibi ağır yük yükleme. Ey Rabbimiz! Hem de bize takatımız olmayanı yükletme. Ve bizden günahlarımızı af buyur. Ve bizi mağfiret eyle. Ve bize rahmet eyle. Sensin Mevla'mız; bize yardım eyle seni tanımayanlara karşı.»