El-Müteâlî İsmi İle Hakka Münacat

El-Müteâlî İsmi İle Hakka Münacat : Akıl ermez hikmetine, kimseler bilmez nicesin, Zahir vasfınla gün gibi, bâtın vasfınla gecesin, İzzet, şeref, hükümranliksâde sana mahsus Yârab; Vasfındır el-Müteâlî, yücelerden de yücesin... Yârabbi... Ulaşamaz hiç bir güç, sendeki sonsuz güce, Yârabbi sensin ulu, İlâhî sensin yüce... O kadar ulusun ki, akıl almaz azametini, Yönetirsin o ebedî ve ulu devletini... Yücelttiğin kulların bırakıp rütbe-ricâli, Son nefeste anladılar ki sensin el-Müteâlî. Öylesine yücesin ki, Zerre kalır yarattığın âlemler. Senin azametine râm olur cümle azamet, Seni tâzîm eder gökler, seni tâzîm eder yer.. Yücesin ey yüce Rabbim, İlmin-hikmetin yüce, Minnetsiz kullarına bile himmetin yüce, Sensin yarattığının rızkına olan kefil, Bizlere lütfettiğin nîmet yüce... Bizler ki kibrederiz verdiğin kudret ile, Oysa cümle kudretten, sendeki kudret yüce... Nice kavim helak oldu kahrınla, Nice devlet doğup battı, Sencileyin hükümdara ebedî devlet güzel, Şükrederiz kahrına da Yârabbi, Ama Rahîm sıfatınla verdiğin rahmet güzel... Ulu sensin, yüce sensin, Yoktur yüceliğinin elbette hududu, Sensin ibâdet dergâhı, sensin âlemin mabudu... Yüceliğini fikretmek bile yüceltir kulunu, Aydınlatırsın nurunla Zulmete düşen yolunu... Bilirsin encamını yarattığın her nesnenin, Ezel senin, bugün senin, ebed senin... Bilirsin kullarının işlediği cümle ef'ali; Yücelik sana münhasır, ey İlâh-ı Müteâli.