Karaçiçek
Karaçiçek : İnsan vücudunun her yerinde çıkabilen mercimek büyüklüğündeki (çiçek hastalığı cinsinden) sivilcelerdir. Başları siyah olduğundan dolayı "karaçiçek" denilmiştir. Taun cinsinden bulaşıcı ve tehlikeli bir hastalıktır."1 * Ebû Râfî (r.a.) demiştir ki : "Ben, Abdülmuttalib'in oğlu Abbas'ın hizmetlisi idim. Zemzem Kuyusu'nun yakınında ağaç bardaklar yapıyordum. Bu sırada ayaklarını yavaşça sürüyerek Ebû Leheb yanıma geldi. Bana o kadar yaklaştı ki, neredeyse sırtı sırtıma dokunacaktı.
Allah'ın düşmanı bu kimse Bedir Savaşı'na gitmemiş yerine paralı asker olarak Hişam oğlu As'ı göndermişti. Allah'a yemin ederim ki aradan bir hafta geçmeden Ebû Leheb "karaçiçek" hastalığına yakalandı ve öldü. Oğulları iki-üç gün cenazesini kaldırmadılar. Cenaze evde kokuştu. Kureyş Kabilesi bu hastalık ve bu hastalığın bulaşmasından, kolera (taun)'dan korkar gibi korkar ve sakınırlardı. Nihayet Kureyş'ten bir kimse Ebû Leheb'in oğullarına : "Yazık sizlere! Utanmaz mısınız, babanız evde kokuşta, götürüp defnetseniz a!" dedi. Bu ihtar üzerine oğulları: "Bu hastalığın bize bulaşmasından korkuyoruz" dediler. O kimse: "Haydi ben de sizinle beraberim" dedi ve götürüp gömdüler."2
* Yâlâ b. Mürre (r.a.) demiştir ki: "Peygamber Aleyhis-Selâm ile beraber birkaç defa yolculuk yaptım. Ölmüş bir insan cesedine uğrayıpta, gömülmesi için emir vermeden geçtiğini görmedim. Gömülmesi gereken o cesedin müslim veya gayr-i müslim olduğunu dahi sormazdı."3
* İnsan, yaratılmışların en üstünü olması sebebiyle, gerek sağlığında ve gerekse öldükten sonra saygıya layıktır, usulüne uygun olarak ta defnedilmesi gereklidir. Ölen kimse gerek normal bir hastalıktan gerekse bulaşıcı bir hastalıktan dolayı ölmüş olsun defnedilmesi lazımdır. Bu işlem aynı zamanda geride kalan kimselerin sağlığının korunması için dahi önemlidir.
Kaynaklar:
[1]- Kamus "Adese" maddesi 21957 [2]- İ.Sünni Tıbbü'n Nebevi vr. 42a; Hakim M.Sahabe 3/321-22. Ayrıca bak : Nihaye 1/416. 3/190; İ.Sad 4/73-74; ENuaym vr. 86b; İ.Sünni vr. 41/b. [3]- Darekutni siyer 4/116 Hadis 41.
Allah'ın düşmanı bu kimse Bedir Savaşı'na gitmemiş yerine paralı asker olarak Hişam oğlu As'ı göndermişti. Allah'a yemin ederim ki aradan bir hafta geçmeden Ebû Leheb "karaçiçek" hastalığına yakalandı ve öldü. Oğulları iki-üç gün cenazesini kaldırmadılar. Cenaze evde kokuştu. Kureyş Kabilesi bu hastalık ve bu hastalığın bulaşmasından, kolera (taun)'dan korkar gibi korkar ve sakınırlardı. Nihayet Kureyş'ten bir kimse Ebû Leheb'in oğullarına : "Yazık sizlere! Utanmaz mısınız, babanız evde kokuşta, götürüp defnetseniz a!" dedi. Bu ihtar üzerine oğulları: "Bu hastalığın bize bulaşmasından korkuyoruz" dediler. O kimse: "Haydi ben de sizinle beraberim" dedi ve götürüp gömdüler."2
* Yâlâ b. Mürre (r.a.) demiştir ki: "Peygamber Aleyhis-Selâm ile beraber birkaç defa yolculuk yaptım. Ölmüş bir insan cesedine uğrayıpta, gömülmesi için emir vermeden geçtiğini görmedim. Gömülmesi gereken o cesedin müslim veya gayr-i müslim olduğunu dahi sormazdı."3
* İnsan, yaratılmışların en üstünü olması sebebiyle, gerek sağlığında ve gerekse öldükten sonra saygıya layıktır, usulüne uygun olarak ta defnedilmesi gereklidir. Ölen kimse gerek normal bir hastalıktan gerekse bulaşıcı bir hastalıktan dolayı ölmüş olsun defnedilmesi lazımdır. Bu işlem aynı zamanda geride kalan kimselerin sağlığının korunması için dahi önemlidir.
Kaynaklar:
[1]- Kamus "Adese" maddesi 21957 [2]- İ.Sünni Tıbbü'n Nebevi vr. 42a; Hakim M.Sahabe 3/321-22. Ayrıca bak : Nihaye 1/416. 3/190; İ.Sad 4/73-74; ENuaym vr. 86b; İ.Sünni vr. 41/b. [3]- Darekutni siyer 4/116 Hadis 41.
İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR
