Huş Plus

Huşgiller (Betulaceae) familyasının Betula cinsini oluşturan çok sayıda ağaç ve çalı türünün ortak adı. Kuzey yarı küredeki yaygın türlerden biridir. Türkiye‘de yetişen türler genellikle ağaç formunda olanlardır. Boyları 10-25 m arasında değişir. Gövde ve kartlaşmış dalların kabukları beyaz, kabuklar yatay çizgilerle ayrılır. Yapraklar almaşık, uzun saplı, üçgen eşkenar ya da kalp şeklinde, sivrice, ikişer sivri dişli, üst yüzü koyu yeşil ve parlak, alt yüzü açık yeşildir. Çiçekler uzun toplu püsküller ve bir cinsiyetlidir. Erkek püsküllerkahve rengidir ve yaz mevsiminin sonlarına doğru ortaya çıkar. Dişi püsküllerse yeşildir ve ilkbaharda gelişirler. Meyve çok küçük cevizcikler biçimindedir ve iki zar kanatla donanmıştır.
Kuzey yarımkürenin soğuk ve mutedil bölgelerinde yetişen beyaz kabuklu ağaçlar. Türkiye‘de tabiî olarak yetişen türleri Betula pendula (âdi huş) ve Betula pubescens (tüylü huş)tir.
Âdi Huş ağacı (Betula pendula): Nisan-mayıs aylarında, sarımsı yeşil renkli çiçeklerden meydana gelen sarkık tırtıllı, 2-25 m, yüksekliğinde bir orman ağacıdır. Yol kenarlarında, park ve bahçelerde de yetiştirilir. Gövdeleri dik, silindirik ve yüksektir. Kabuk gençken beyaz, sonradan yer yer siyah lekelidir. Dallar sarkıktır. Yaprakları saplı, oval şekilli, kenarları dişli, üst yüzü koyu, alt yüzü açık yeşildir. Erkek çiçekler sapsız, uzunca silindir şekilli ve sarkık tırtıllar hâlindedir. Her taşıyıcı yaprağın koltuğunda üç çiçek bulunur. Dişi çiçekler saplı, silindirik, sarkık ve erkek tırtıllardan daha kısadır. Meyveleri esmer renkli, tek tohumlu ve iki kanatlı yalancı bir fındıksıdır.
Kullanıldığı yerler: Bitkinin kullanılan kısmı kabuk ve dallarından elde edilen katran ve yapraklardır. Katranın bileşiminde tanen, kserol ve kreosol gibi çeşitli fenoller vardır. Dıştan deri hastalıklarında, veterinerlikte hayvan yaralarına antiseptik olarak kullanılır. Ayrıca romatizmaya karşı da kullanılır. Yaprakları da idrar azlığı, ödem, romatizma, nikris ve idrar söktürücü olarak kullanılır.