İnce Bağırsak Tıkanmaları

SMALL BOWEL OBSTRUCTION AND POSTOPERATIVE ILEUS(İnce Bağırsak Tıkanmaları)

ÖZET

İnce bağırsak tıkanması mekanik veya paralitik nedenlerle yukarı gastrointestinal sekresyonların ve yutulan havanın distale geçememesi sonucu gelişir. Mekanik ince bağırsak tıkanması (MİBT) çeşitli patolojik durumlara bağlı olarak meydana gelen klinik bir tablodur. Gelişmiş ülkelerde cerrahi sonrası yapışıklıklar en sık nedenini oluştururken, malign tümörler, fıtıklar ve Crohn hastalığı diğer nedenlerdir. MİBT akut veya kronik, parsiyel veya komplet, basit ya da strangülasyonlu tıkanmalar şeklinde olabilir. Akut karın şikayetler nedeniyle hastaneye başvuran hastaların %20'sinde bağırsak tıkanması mevcut olup, bunun %80'i MİBT'dır. MİBT'lu hastalarda abdominal ağrı, bulantı ve kusma, konstipasyon ve distansiyon görülür. Tanıyı doğrulamak için yapılması gereken ilk tanı yöntemi ayakta çekilen düz karın grafisi olmalıdır. MİBT şüphesi olan olgularda düz karın grafisi normal veya nonspesifik ise enteroklizis, bilgisayarlı tomografi, ultrasonografi, MRI ve radyonükleid çalışmalar kullanılabilir. Acil serviste uygulanacak tedavinin ilk aşamasında sıvı-elektrolit replasmanı, gastrointestinal dekompresyon, profilaktik antibiyotik uygulaması yapılmalı ve vital fonksiyonları izlenmelidir. Boğulmuş fıtık varlığında, strangülasyon bulgularının ortaya çıktığı durumlarda ve hasta 48 saat içinde dramatik olarak iyileşmiyorsa, cerrahi tedavi tek seçenektir. MİBT'na bağlı olarak en sık görülen komplikasyonlar sepsis, intraabdominal abse, yara ayrışması, gastrik içeriğin aspirasyonu ve kısa bağırsak sendromudur. Mortalite ve morbidite yaş, tıkanmanın sebebi ve strangülasyonun varlığına bağlıdır. Basit MİBT''nda mortalite %2'dir. Strangulasyon ile seyreden tıkanmalarda mortalite oranı 36 saat içinde cerrahi girişim uygulananlarda %8 iken, 36 saatten sonra ameliyat edilenlerde %25 dir. Postperatif ileus major abdominal cerrahiye bağlı gelişen gastrointestinal disfonksiyodur ve gastrointestinal transitin gecikmesi, gıda intoleransı ve gaz retansiyonu ile karakterize olup 4-5 gün kadar sürer. Otonom sinir disfonksiyonu, inflamatuar mediatörler, narkotikler, gastrointestinal hormon bozuklukları ve anestetiklere bağlı olabilir. Tedavisi nazogastrik aspiarsyon, intravenöz sıvı, elektrolit anormalliklerinin düzeltilmesi ve gözlemi içerir. Torasik epidural kataterle 48 saatlik bupivakain ve narkotik uygulanması, nonsteroid antiinflamatuar ilaçlar, erken oral beslenme, oral magnezyum ve erken mobilizasyon da önerilebilir.