İmam-I Aza’mın Tesbih Duası

"Sübhane'l ebediyyil ebed. Sübhanel vahidil ahad. Sübhanal ferdis samed. Sübhane rafiis sernal bigayri amed Sübhane men beseta'I arda ala main cemed. Sübhane men halaka'l halka ve ahsahüm adeden. Sübhane men kasemel erzaka ve lem yense ahaden. Sübhanellezi lem yettehız salıibeten ve la veleden. Sübhanellezi lem yelid ve lem yüled ve lem yekün lehü küfüven ahad .. Sübhane men yeranı ve ya'rifü mekanı ve yerzukuni vela yensani"

"Devamlı olan, ebediliğinin sonu olmayan, tüm eksiklerden arı (tertemiz) olan Rabbimi tesbih ederim. O yüce Mevlam'ı hatırlar, anarım, gece gündüz yad ederim. Bir tek olan Allah'ı tesbih ederim. Hiçbir şeye muhtaç olmayan Allah'ı tesbih ederim.

Direksiz gökleri yükseltip tutan Allah'ı tesbih ederim. Yeri, donmuş su üzerine döşeyen Allah'ı tesbih derim. Tüm mahlukatı (yarattıklarını) yoktan var eden, yaratan, sayılarını bilen Allah'ı tesbih ederim. Tüm canlıların rızıklarını taksim edip hiç kimseyi unutmayan

Allah'ı tesbih ederim." İmam-ı Azam Ebu Hanife, Canab-ı Hakk'ın tecellisini yetmiş bin perde arkasından doksan dokuz gece rüyasında görmüştü. Nihayet yüzüncü gece gördüğünde sordu: 'Ya Rabbi! Bizler çok günahkar kullarız bunu itiraf ediyoruz. Bari biraz bir şey öğret de onu yapıp affına hak kazanalım!" dedi. Cenab-ı Hak da bu tesbihi sabah akşam birer defa okumasını öğretti.