El-Vehhâb İsmi İle Hakka Münacat

El-Vehhâb İsmi İle Hakka Münacat : Kuşa yuva, derde deva, yorguna hız veren sensin, Hibedir her verdiğin şey; karşılıksız veren sensin, YârabbiL Eğer vermezsen, Kimin olur malı mülkü?.. Dağlara kar, gönüle yâr, kışa bahar veren sensin... Kirpiye dikeni, samura kürkü, Dallara bâr, güllere hâr, hastaya nar veren sensin. Hidâyet ver kullarına, lûtfeyle bizlere Yârab; Vehhâb olan, adın ile, elbet yalnız veren sensin... Vîrânı âbâda, kısırı evlâda Nisyânları yâda erdiren sensin. Meyveyle donatan sensin dalları, Kış gelince mor dağlara ak karı, Kıştan sonra yaylalara baharı Nakış nakış serdiren sensin... Sensin elbet Yâ îlâhî, tadı veren dilimize, Çeşit çeşit hünerleri veren sensin elimize... Yaratmasaydın yerleri Nerde barınırdık Yârab?.. Yağmur verirsin bulut bulut, Gayret verirsin umut umut, Serhaddi yok arzularımızın, İsteklerimize yoktur hudut... Biliriz ki, yok yoktur senin için, Biliriz ki, sonsuzdur nîmet hazinelerin... Bol bol bağışlarsın her nimetini Karşılık beklemeden... Sen ki, sana isyan edeni bile, Rızkınla rızıklandırır, yaşatırsın mülkünde Kısmadın hiçbir canlının rızkını Ne sonunda, ne ilkinde... Vehhâb'sın, Hibedir tüm verdiklerin. Câhile bilgiyi, Garibe ilgiyi gönderen sensin... Sen yaratan, yaşatan, yönlendiren Rab'sın, Her nimeti hibe eden Vehhâb'sın...