El-Mücîb İsmi İle Hakka Münacat

El-Mücîb İsmi İle Hakka Münacat : Tevbe bizden, şükür bizden, duâ ile, niyaz bizden, İcabet el-Mucîb olan, şâni yüce Rabbimizden. Esirgeyen, kayıransin; nimetinle doyuransın; Ayırma İlâhî bizi, sana gelen nurlu izden...

Yârabbi Sen ki bize, bizden daha yakınsın, Görürsün ahvâlimizi, bilirsin ef alimizi, Acırsın perişan hâllerimize, Bağışlamak, yönlendirmek, Mes ud edip gönendirmek için vesile beklersin.

Bir tevbeye bin günahı bağışlayan sensin, Bir şükre bin nimeti inayet edensin... Bir duâ beklersin Yârab, Kullarından bir niyaz... El-Mucîb'sin, icabet edersin dileklere, Merhamet ihsan edersin taşlaşmış yüreklere... İlham verirsin kurumuş gönüllere ılık ılık, Her niyaz sende bulur İlâhî bir karşılık... Yârab yoldaş etme bizi kovduğun İblis ile, Sen ki bağışlamak için ufacık bir vesile, Küçücük bir niyaz beklersin kullarından; Elbette sensin rahmeden, sensin Rahman...

Yarattığın bunca güzellikleri görüp, Bunu Rabbimiz yarattı demeyiz. Onca ihtiyaç içinde kıvranır, El açar, boyun bükeriz senin nice kullarına; Akıl edip de senden istemeyiz... Oysa sen vermek için beklersin bizden niyaz, Buna rağmen elimiz sana doğru açılmaz... Yeriz de senin bize verdiğin nimetini, Kullara el açarız, çekeriz minnetini...

Dilek ve dualara karşılık veren sensin, Belâyı kullarının üstünden def'edensin... Kabul edersin nimete şükrü ve tevbeyi, Verirsin bizlere Yârab, bunca güzel şeyi... Yalnız sana niyaz ederiz, sanadır istikâmet, Sensin duâ ve dileğe eyleyecek icabet...