Otizm

Sosyal ilişki, dil ve iletişim konularında zorluk yaşanan, hayal kurmanın zayıf olduğu ve tekrarlayıcı davranış patenıleri gösteren bir durum. Otizm erkeklerde daha sıktır. Bu durum 30.aydan önce tanınabilir ama genellikle yaşamın ilk yılı içinde belirgin hal alır. Kesin nedenleri bilinmemektedir.

Semptomları Ve Bulguları

Otistik çocuklar genellikle yaşamın ilk birkaç ayında normal olup daha sonra ebeveynlerine veya diğer uyaranıara karşı giderek daha fazla tepkisiz hal alırlar. Çocuk ilişki kuramaz, göz göze gelmekten kaçınır ve tek başına oynama eğilimindedir. Her türlü değişikliğe aşırı direnç göstermesi bu durumun, otistik bir çocuğa yeni beceriler öğretilmesini çok zorlaştıran önemli bir özelliğidir. Çocuk oyun sırasında ritüeller geliştirir ve genellikle olağan dışı objelere bağlanır veya belli bir fikir konusunda sapları tısı olur. Konuşmada gecikme sıktır ve otistik çocukların çoğunda düşük IQ bulunur. Diğer davranış anomalileri arasında ayak parmakları ucunda yürüme, sallanma, kendine zarar verme, çığlık atma nöbetleri ve hiperaktivite bulunur. Görünüm ve koordinasyon normaldir. Bazı otistik kişiler, müzik becerisi veya şaşırtıcı bir bellek gibi izole özel yeteneklere sahiptir.

Tedavisi Ve Akıbeti

Yaşam boyu süren bir durum olan otizmin tedavisi yoktur. Özel eğitim, destek ve aileler için danışmanlık ve bazı durumlarda davranış terapisi (örneğin kan dine zarar vermeyi azaltıcı) yararlı olabilir. İlaç tedavisi yalnızca hiperaktivite gibi özel sorunlarda yararlıdır. Akıbeti kişinin zekasına ve dil yeteneğine bağlıdır. Otistik kişilerin büyük kısmı özel bakıma gerek duyarlar. dan kaçtığı durumlarda veya belli bir vücut dokusunda değişme olduğu ve kendisini artık tanımadığı ve kendisine saldırdığı durumlarda ortaya Çıkar. Bakteriler, virüsler ve ilaçlar genetik (kalıtımsal) yatkınlığı olan bir kişide oto immün bir bozukluğu başlatın akta rol oynayabilir ama çoğu olguda tetiği çeken neden bilinmemektedir.

Tipleri

Otoimmüo süreçler, belli bir hücre veya doku tipinin yok edilmesi, bir organın aşırı büyürsek üzere uyarılması veya bir organın fonksiyonunun bozulması gibi çeşitli bulgulara yol açabilirler. oto immün hastalıklar organeözgü ve organaözgüolmayan tipler şeklinde sınıflandırılabilirler. Organa özgü hastalıklarda otoimmüo süreç esas olarak bir organa karşı yöneltilmiştir. Örnekleri arasında Hashimoto tiroiditi (tiroid bezi), pernisiyöz anemi (mide), Addison hastalığı (adrenal bezler) ve tip 1 diabetes mellitus (pankreas) bulunmaktadır. Organa özgü olmayan bozukluklarda otoimmün aktivite, vücutta yaygın olan bağ dokusu gibi bir dokuya karşıdır. Bu tür hastalıkların örnekleri arasında sistemik lupus eritematozus ve romatoid artrit bulunmaktadır.

Tedavisi

Herhangi bir otoimmüo hastalığın ilk tedavisi hastalığın etkilerinin, örneğin üretilmeyen hormonların yerine konması ile azaltılmasıdır. Hastalığın yaygın etkilerinin olduğu durumlarda tedavi, vücudun hastalıkla savaşma becerisi sürdürülürken immün sisteminin aktivitesinin azaltılmasına yöneltilir. Kortikosteroid ilaçlar bu amaçla en sık kullarulan ilaçlar olup diğer immünsüpresan ilaçlar ile birlikte kullanılabilirler.