Uykunun Algılanamamasına Bağlı Uykusuzluk

Bu tür uykusuzluk, biri seyrek diğeri sık görülen iki biçimde karşımıza çıkar. Daha seyrek görülen biçimi, nesnel bir uyku bozukluğu saptanamadığı halde hastanın hiç uyuyamadığını iddia ettiği uykusuzluktur.Nispeten daha sık görülen biçiminde ise kötü bir uyku düzeni saptanır. Hasta uykuya güçlükle dalar,sık sık uyanır, uykusunu derinleştiremez. Ancak toplam uyku süresi günde 3-4 saati geçtiği halde hasta sabah kalktığında, gece içinde hiç uyumadığını bildirir.Her iki tür uykusuzluk biçiminden de bir önceki bölümde bahsedildiğinden burada tekrarlanmayacaktır.

İdiyopatik İnsomniz

Oldukça az görülen bir uykusuzluk türüdür. Çocukluk döneminden itibaren hastada uyku problemi vardır. Erişkin yaşlarda kısmen tahammül edilebilir bir süre uyuyabilen hasta, tüm hayatı boyunca arzu ettiği süre kadar uyuyamamaktan şikayet eder. Genellikle ailede benzeri şikayetleri olan birkaç kişi daha vardır. Yapılan tüm uyku tetkiklerinde belirgin bir uyku patolojisi saptanamaz. Hasta kayıtlarda saptanan uyku süresini bir önceki bölümdeki hastalar gibi inkar etmez. Tedaviye cevap vermeyen bu tür hastalar hayatları boyunca uykusuzluk problemini yaşamak zorunda kalırlar. Yapılan psikometrik incelemelerde hastanın durumunu açıklayacak bir bozukluk saptanamadığından bozukluqun uyku ve uyanıklık merkezlerinde, bugünkü teknik irnkanlarla ortaya konulamayan bir patolojiye bağlı olduqu düşünülmektedir.Psikiyatrik nedenlere bağlı uzun süreli uykusuzluklar Uykusuzluklar, değişik çalışma gruplarınca görülme sıklıklarına göre incelendiqinde en sık rastlanan uykusuzluk nedenini psikiyatrik kökenli insomniler oluşturmaktadır.

Hemen hemen tüm psikiyatrik hastalıkların seyri sırasında uykusuzluqa rastlanabilir. Bazen uyku bozukluğu, diğer şikayetlerin gerisinde kalır, bazen dediğer şikayetler önemsenmez, hasta sadece uykusuzluk şikayetiyle hekime başvurur. Çoqunlukla da asıl hastalık gözardı edilir, hasta çeşitli uyku ilaçları ile tedavi edilmeye çalışılır.

Uyku bozuklukları sınıflamasında psikiyatrik kökenli uykusuzluklar beş alt başlıkta toplanır.

• Psikozlar

• Afektif bozukluklar

• Anksiyete bozuklukları

• Panik bozukluklar

• Alkolizm

Afektif bozukluklar, nispeten sık görülmeleri, çoğu zaman teşhis edilememeleri, hastanın hayatında yarattığı sosyal ve ekonomik problemler ve uyku uyanıklık merkezleriyle özel ilişkileri nedeniyle geniş olarak ele alınması gereken bir konudur.

Diğer psikiyatrik kökenli uyku bozuklukları bu kitabın kapsamı dışında tutulmuştur. Afektif bozukluklar denildiğinde akla birbiri ardı sıra gelen depresyon dönemleri ve zaman zamanda depresyon dönemleri arasına girmiş mani dönemlerinden oluşan bipolar afektif bozukluk gelir.Hastalık hayat boyunca, depresyon veya yalnızca mani ataklarıyla devam edebilir. Bunun dışında değişik depresyon tipleri de afektif bozukluk kapsamı içine girer.

Bu aşamada depresyonun bir tanımını yapmak,hastanın hissettiklerinden söz etmek yerinde olabilir.Depresif hastada duygular, keder ve mutsuzluk yönünde artar. Hasta durgun, ilgisiz ve isteksizdir. Ancak belirtiler her zaman çok belirgin olmadığından teşhis koymak güçleşebilir. Bu durumda ilgisizlik, isteksizlik, iştahta azalma ve kilo kaybı, uykusuzluk ve seyrek olarak aşırı uyuma isteği, enerji azalması sonucu halsizlik ve yorgunluk, dikkat azalması ve hafıza bozukluqu, ölüm ve intihar düşünceleri, kendini işe yaramaz ve deqersiz görme gibi belirtiler akla getirilmelidir.Manide ise hastanın duygulanımı, aşırı sevinç,neşe ve öfke yönünde artar. Depresyondakinin aksine hasta kendini güçlü hisseder. Hareketliliği ve dikkati artar. Uyanık kalma isteği duyar.