Parkınson Hastalığı Fizyoterapi
Parkınson Hastalığı Fizyoterapi : Parkinson hastalığı olan kişinin rehabilitasyonunda karşılaşılan ilk sorun psikolojiktir. Ruhsal çöküntünün ve bazı yönleriyle hareket bozukluğunun denetiminde hastada bir ilaç tedavisinden başka bir yolla güdü ve amaç yaratılmasının katkısı vardır. Bu arada Parkinson hastalığında hareket ve davranışların felçten çok, bir yorgunluk durumuna benzediği unutulmamalıdır.İkinci sorun, Parkinson sendromu- nu felç gibi başka merkez sinir sistemi hastalıklarından ayıran öğrenme güçlüğüdür. Hasta istemli bir etkinlikle hareketlerini denetleyebilir ve duruş değişikliklerini düzeltebilir; ama otomatizmini kaybetmiştir. Yani edinilmiş bir dizi hareket kalıbı değil, hareketin kendiliğinden olma özelliği ortadan kalkmıştır.
Oysa fiziksel egzersiz insanın becerilerini seçici olarak geliştirir; yazı makinesi kullanmak da, piyano çalmak da parmaklan çalıştırır, ama birincisini bilmek İkincisini öğrenmeyi kolaylaştırmaz. Parkinson hastalığında birlikte görülen iki zihinsel değişiklik, yani ruhsal çöküntü ve bunama pek çok tartışmaya konu olmaktadır. Bunlann hastalıkla ilişkisi, örneğin hastalığın ilerlemesine ve farklı tiplerine özgü etkenlere, aynca uzun süreli ilaç kullanımına ne ölçüde bağlı olduğu tartışılmaktadır. Ama öğrenme ilkelerinin temel alınacağı bir yeniden eğitim programında bu iki bozukluğun önemi tartışmasız çok büyüktür.Fiziksel egzersizin yararlan şöyle özetlenebilir:
• Kas gerginliği dengesizliğinden kaynaklanan biçim bozukluğunun, özellikle de bacaklardaki duruş ve yürümeyibozan değişikliğin düzeltilmesinde etkilidir. İlaç tedavisinin başarısız olduğu ya da belirtiyi ağırlaştırdığı bu noktada fizyoterapi yararlı olur.
• Dengenin sağlanmasına yaı mcı olur. Levodopa tedavisinin başlangıcında hareket bozukluğuyla ilgili belirtiler birbirinden aynşır ve hasta duruşunu düzeltemeden önce hareket girişiminde bulunur. Bu evrede sık görülen düşmeler tedaviden iyi sonuç alınmasını zorlaştırır.
• Bunlardan sonra hastanın kişisel uyaranlardan, özellikle de görsel nitelikte olanlardan daha çok yararlanmasına çalışılır. Örneğin hasta kapıdan geçerken hareketsiz kalırsa, gözlerini uzak bir noktaya dikerek bu engelden kurtulabilir. Benzer biçimde ayaklarını yere çakılmış hissettiğinde gözlerini yerdeki "engel"e dikerek ya da gövdesini biraz döndürerek yürümeye başlayabilir.
• Hareketlerindeki eksikliğin "mekanik" yapısını anlamak hastanın bu güçlüğü aşmaya yönelik yöntemleri öğrenmesine yardım eder. Hasta hareket yavaşlamasını gidermek için kol ve bacaklarını kaldıraç ve yük gibi kullanabilir.Parkinson hastalığı olan insan genellikle gerçek yeteneklerinin altında bir etkinlik düzeyinde yaşar. Hastanın ilaca bağımlılığını artırmak yerine bu yeteneğini anlamasını sağlamak gerekir.
Bu konu tedavinin bilinen komplikasyonlarının önlenmesinde de önem taşır. Birçok hastada eğitimin ilaçlarda hiçbir değişiklik yapılmadan işlevsel ilerlemeye yol açtığı görülmüştür.
İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR
