Kemik Kaynama Süresi

Kemik Kaynama Süresi : Bir kemiğin bütünlüğünün bozulmasına kırık denir. Kırıklar genel olarak; oluş şekline, çevre dokuların durumuna, kemikteki hasarın büyüklüğüne ve kemikteki yerleşimine göre sınıflandırılabilir. Kırık tipi belirlenerek uygun tedavi yöntemi seçilir.

Kırıkların sınıflandırılması:
Oluş şekline göre:

Travmatik kırıklar: Düşme, çarpma ve kaza sonucu olan kırıklardır. Kemikler darbelere karşı en dayanıklı canlı dokudur. Ancak kemik dokusu da dayanamadığı büyüklükteki kuvvetin etkisi sonucu kırılır.
Patolojik kırıklar: Herhangi bir darbe olmadan çok basit tökezleme ile hatta bazen durduk yerde olan kırıklardır. Bunlar; tümör, enfeksiyon ya da kemik dokusunu zayıflatan osteoporoz gibi hastalıklara bağlı olur. Bu tip kırıkların tedavisinde kırık ile birlikte sebep olan hastalığın da tedavi edilmesi gerekir.
Stres (Yorgunluk) kırıkları: Bu tip kırıklarda, kemik dokuda bir hastalık yoktur. Bir darbe de söz konusu değildir. Ancak, maraton koşucularında tibia kırığı olması gibi tekrarlayan yüklenmeler ve kronik yorgunluk vardır. Nispeten basit tedavi yöntemleri ve istirahat ile iyileşirler.

Çevre dokuların durumuna göre:
Kapalı kırıklar: Kemik çevresi dokuların nispeten az zedelendiği ve cilt yaralanmasının olmadığı kırıklardır. Bu tip kırıklarda enfeksiyon riski düşüktür. İyileşmenin nispeten daha hızlı ve daha sorunsuz gerçekleşmesi beklenir.
Açık kırıklar: Çevre dokuların çok hırpalandığı trafik kazası veya yüksekten düşme gibi yüksek enerjili travmalardır. Ya da ateşli silahlarla meydana gelen kırıklardır. Ciltte kesiler ve yaralar vardır. Bu tip kırıklarda tedavi süreci daha zor ve daha uzundur. Kaynamanın gecikmesi ve enfeksiyon gelişme riski yüksektir.

Kemiğin durumuna göre
Basit kırıklar: Kırığın bir veya iki parçadan oluştuğu kırıklardır. Bu tip kırıkların tedavisinde alçı ile tespit yapılabilir. Ameliyat edilmesine karar verilirse genelde kırık hattı açılarak kırık uçlarının pozisyonu düzeltilir ve çoğunlukla kırık hattına yakın tespit yöntemleri tercih edilir.
Parçalı kırıklar: Kırık hattının çok parçalandığı tip kırıklardır. Genellikle kırık hattı açılmadan uygulanan, kırık hattından uzak tespit yöntemleri kullanılır.

Yerleşimine göre:
Cisim (diafiz) kırıkları: Uzun kemiklerin orta kısmında olan kırıklara cisim kırığı denir. Bu tip kırıklarda daha çok ilik boşluğu denilen medüller kanala yerleştirilen uzun çiviler ile tespit sağlanır.
Ekleme yakın (metafiz) kırıkları: Uzun kemiklerin ekleme yakın bölgelerindeki kırıklardır. Bu tip kırıklar genellikle uygulanacağı yere göre önceden şekillendirilmiş özel plaklar ile tespit edilir. Bu tip kırıkların doğru yerleştirilip iyi tespit edilmesi çok önemlidir. Çok küçük kaymalar kolda veya bacakta açı ve düzlem bozukluğuna sebep olabilir.
Eklem içi kırıklar: Bu tip kırıklar da çok dikkatli tedavi edilmesi gereken tür kırıklardır. Aksi takdirde eklem hareketinin kısıtlı kalma riski yüksektir.

Kırıkların temel tedavi prensibi, kırık bölgesinin kaynama sağlanana kadar uygun pozisyonda ve hareketsiz vaziyette tutulmasıdır. Kırık uçlarının uygun pozisyona getirilmesine redüksiyon, tespitine ise fiksasyon denilmektedir.
Kırık hattı açılmadan yapılan redüksiyona, kapalı redüksiyon, kırık hattı ameliyat ile açılarak yapılana ise açık redüksiyon denir.
Redüksiyondan sonra kırık hattının tespit edilmesi şarttır.

Tespit yöntemleri:
Alçı ve ateller: Bazı durumlarda kolun ya da bacağın dışarıdan alçı veya atel ile sarılması yeterli tespit sağlayabilir. Sağlamlığı en az olan tespit yöntemidir. Ancak vücut içine herhangi bir cisim yerleştirilmediği için bunlara bağlı komplikasyon riski de çok azdır. Uygun durumdaki kırıklarda öncelikle bu yöntem seçilir.

Teller: Kırığın küçük olması durumunda alçı ile tespit edilmeden önce kırık parça K teli denilen bir özel tel yardımıyla tespit edilir. Sağlamlığı alçıya göre daha iyidir. Kemik çevresi dokulara fazla hasar verilmeden yerleştirilir.