Kanserle Mücadele İçin Topluluklar Kurun

İlk küresel anlaşma, kimyasal atıkların denize dökülmesini engellemek için 1972'de imzalanan Londra Konvansiyonudur.2 O zamandan bu yana üç ek küresel konvansiyon, yedi gönüllü Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) konvansiyonu ve çeşitli bölgesel anlaşmalar yapılmıştır. Ancak bunlar kesinlikle yeterli değildir.Örneğin, ILO konvansiyonları bağlayıcı değildir. Ülkelerin uymaya söz verdiği ilkeleri ortaya koymaktadır. Bir konvansiyonda işçilerin kanserojen maddelere ve ajanlara maruzkalmasının yasaklanması amaçlanmaktadır.3 Diğerlerinde işçilerin asbestten korunması4, işyerlerinde kimyasalların güvenli şekilde yönetilmesinin sağlanması5 ve işçilerin kullandıkları kimyasallar hakkında bilgi edinme haklarının garantilenmesi6 gözetilmektedir.ABD henüz bu konvansiyonlardan hiçbirisini onaylamamış, Kanada'ysa yalnızca birini onaylamıştır ve onaylanan konvansiyon ironik olarak Kanada'mn oldukça iyi kâr ettiği bir kanserojen olan ve dünya çapında yasaklanması istenen asbestin güvenli kullanımına ilişkin olandır. Bu konvansiyonları onaylayan ülkelerin listesini görmek için Google. com'da APPLIS sözcüğünü tarayın.

Diğer bağlayıcı küresel konvansiyonlar tehlikeli atıkların taşınması ve atılmasına ilişkin Basel Konvansiyonu , Önceden Bilgilendirilen Mütabakat Hakkında Rotterdam Konvansiyonu ve Kalıcı Organik Kirleticiler Hakkında Stockholm Konvansiyonu'dur.Rotterdam Konvansiyonu'nda dünyada tehlikeli atıkların taşınması sorunu ele alınmaktadır. Burada, konvansiyonu imzalayan ülkeler tarafından yasaklanan ya da çok ağır sınırlamaya tabi tutulan 28 tarım ilacı ve 11 endüstriyel kimyasalın listesi vardır ve bu ülkeler güvenli şekilde baş edebileceklerini düşünmedikleri ülkelerin bu maddeleri ithaline izin vermeyeceklerdir. Konvansiyon 2004 yılında yürürlüğe girmiştir fakat pek çok yoldan toksik kimyasalların ticaretine örtük biçimde onay vermektedir.Kalıcı organik kirleticiler (POP'ler) hakkmdaki Stockholm Konvansiyonu da 2004'te yürürlüğe girmiştir; kanser ve sağlık üzerinde diğer ağır etkiler ile ilişkili bulunan dünyanın en zehirli kimyasallarından 122'sinin küresel üretim ve kullanımının sona erdirilmesi amacıyla tasarlanmıştır. Kimyasalların azaltılması ve sonunda tamamen ortadan kaldırılmasını hedef almaktadır ve zaman içinde listeye eklenebilecek diğer tehlikeli kimyasallar ile mücadele için de bir sistem kurmaktadır.

Konvansiyon, dünyayı kirleten POP stokları ve atıklarınırı temizlenmesi için mali kaynaklar sağlamakta ve kılavuz olarak tedbir ilkesini temel almaktadır.Bu küresel konvansiyonlar çok önemlidir ancak dört konvansiyonun tümünü onaylayan, dünyadaki ulusların yalnızca sekizidir: Danimarka, Fransa, Almanya, Norveç, İspanya, İsveç, İsviçre ve İngiltere. ABD, Rusya ve İsrail ve dünyanın en küçük, disfonksiyonel veya sefalet içinde olanları dahil 44 ulus ise bunlardan birisini bile onaylamamıştır. Her ülke küresel konvansiyonları ve ILO konvansiyonlarını imzalayıp onaylamalı ve diğerlerini de yanma çekmelidir. Kanseri tetik- leyen kimyasalların ulusal sınırları geçmek için pasaporta gereksinimi yoktur. Hepimiz bir gemi içindeyiz ve tehlikeyi birlikte ortadan kaldırmak zorundayız.Bayrağı Uluslararası POP Eliminasyon Ağı taşımaktadır ve bu örgüt 65 ülkeden kamu yararı kuruluşlarını temsil etmektedir. Bu kuruluşlar tüm ilgili konferanslara katılmaktadır ve daha güçlü, zorunlu, uygun finansmanı sağlanmış anlaşmaların yapılması için çalışmaktadırlar.

Aynı zamanda, bu ağ Uluslararası POP Eliminasyon Projesi'ni de yürütmekte ve gelişmekte olan ülkelerdeki STK'lara bu kimyasalların tehlikelerine karşı bilinç oluşturma ve koruyucu kapasite oluşturma konusunda yardımcı olmaktadır. Ağın hedefi toksiksiz bir gelecek kurulması için 2020'ye kadar dünyadaki tüm tehlikeli kimyasalların ortadan kaldırılmasıdır.Bundan sonra ne gelmektedir? Avrupa kendi REACH yasasını geliştirmiştir (bkz. 69. Çözüm Önerisi) ve bu yasa tüm dünya için iyi bir başlangıç olacaktır. 2006'da dünya hükümetlerinin çoğu SAICM (bkz. 94. Çözüm Önerisi) olarak bilinen bir sözleşmeyi imzalamıştır; fakat, bu sözleşme gönüllülük üzerinedir ve gerekeni sağlamaktan çok uzaktır.Tüm dünya liderleri, kanser dernekleri ve diğer kâr amacı gütmeyen kuruluşların kanserojenlerin dünyadaki akışım durduracak güçlü, bağlayıcı düzenlemeler için öne çıkmalarını bekliyoruz.