Bağışıklama
Bağışıklama : Daha sonra öldürülmüş veya zayıflatılmış mikroorganizmaların injeksiyonu ile antikor yapımının stimüle edilmesi pratik uygulamaya girmiş ancak bunların etkinliği ve zaman zaman da güvenilebilirlikleri tartışılmıştır. Bugün 'bağışıklık' için kabul edilen ajanlar: ölü Salmonella typhii, Vibrio cholera ve Pas- teurella pestis; zayıflatılmış Mycobacteria (Bacille Calmette-Guerin) ve poliomyelit, kızamık, kabakulak, kızamıkçık, sarı humma virüsleri; inaktive edilmiş polivalan pnömo- kokkal polisakkarit ile tetanoz ve difteri tok- soidleridir. Tüm dünyada çiçek hastalığının eradike edilmesi nedeniyle aşısı bugün artık kullanılmamaktadır.
Yirminci yüzyılın ilk yarısında immünolojideki gelişmeler antikor cevabını artıran yeni antijenlerin keşfi ile sınırlı kalmıştır. Bu çabalar 1940 yılında Howard Florey'in başkanlığındaki bir ekibin Oxford’ta penisilininklinikte kullanılabilecek bir şeklini ekstrakte etmeleri ile geride kalmıştır. Ancak bundan önce 1929 yılında Alexander Fleming penisilini Londra, St. Mary's hastanesinde, "înoku- lasyon" Departmanında tesadüfen bulmuş fakat ekstrakte edememiştir.1950 lerde Medawar ve Burnet'in yabancı hücrelerin kazanılmış toleransları üzerinde yaptıkları çalışmalar bugünkü immünoloji bilgilerimizin temelini oluşturmuştur.
Medawar ve arkadaşları yabancı hücrelerin immünolojik olarak gelişmemiş hayvanlara verilmesinin iyi tolere edildiğini ve aynı hücrelerin hayvanın erişkin hale gelmesinden sonra tekrar verilmesinin herhangi bir immün reaksiyona yol açmadığını göstermişlerdir. Bur- net yabancı antijen ile bir lenfosit arasındaki fetal belirleyicinin o antijeni tanıyacak mole- küler şekle sahip olduğu zaman lenfositin ölümüne yol açtığım ve böylece o hayvanın özgül konfigürasyona sahip hücre kümesinden yoksun olarak büyüdüğünü ileri sürmüştür.
İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR
