Anaftaktik Şok Tedavisi

Ananaksi acil tedavi gerektiren bir hastaiık tablosusur. En iyi tedavi reaksiyonun erken teşhisi ve erken tedavidir. Anaflaksi tedavisinde hemen hasta. bacaklar 15 cm yukarıda tutulacak şekilde yatar pozüsyona getirilir. Hava yolunun açık olması için intubasyon dahil her türlü önlem alınır ve dakikada SL oksijen verilmeye başlanır.

Damar yolu ile önce izotonik daha sonra ih• tiyaca göre koloid solusyonlarla damar içi hacim artırılmaya çalışılır. Önce 300• 500 mL bolus tarzında daha sonra idrar ve kan basıncı takibiyle idame koloid sıvı ihtiyacı karşılanır. Adrenalin i / i 000 sulu solüsyon en önemli ve ilk uygulanacak ilaçtır.

Bu sebeple arıaflaksi şüphe edilir edilmez 0.2S•mL veya 0.5 mL (i: 1) acilolarak IM verilmelidir. Duruma göre 5 dakika ara ile bu enjeksiyon 2•3 defa tekrarlanmalıdır. Çocuklarda 0.0 i mg/K (max: 0.3 mL i: 1 verilebilir. Kan basıncı ölçülrneli ve hipotansiyon önlenecek şekilde tedaviye devam edilmelidir. Adrenalin ve sıvı tedavisi ile hipotansiyon düzeltilemezse dopamin 400 mg (%5 dekstroz O.SL) infüzyonla 1•20 mikrogram/K/saat hızında verilir. Anaflaksiye sebep olan ilaç ekstremitelerden verilmişse onun proksimal tarafına turnike konarak antijenin kan dolaşımına geçmesi önlenmelidir. Bu turnike i 015 dakikada bir açılarak kısa süre kan dolaşımı sağlanmalıdır. Antihistaminik intravenöz kanül içine hemen ve aminophylline 5 mg/kg sulandırılarak 30 dakikalık infüzyonla LV verilmelidir.

Hidrokortisone i 00250 mg intravenöz verilir gerekirse her 46 saate bir tekrarlanabilir. Metilprednizolon 12 mg/K 24 saatlik doz şeklinde verilebilir. Anaflaksi tedavisinde kortizon dakikalar içinde hemen etkisini göstermese de birkaç saat sonra hastalığın relapsını önlemek için kullanılmaktadır. Glukagon 15 mg (çocuklarda, 20 mikrogram/K max: i mg) infüzyonla 5 dakika içinde verilebilir. Glukagon özellikle betablokör tedavisi gören ve adrenaline cevap vermeyen hastalarda tercih edilir.

Kan basıncı na göre albumin veya plazma verilmesi gerekebilir. Bradikardi ve hipotansiyon tarzında vazodepresör reaksiyon gözlenirse atropin 0.30.5 mg (çocuklarda 0.02 mg/K) SC 10 dakika aralıklarla tekrarlanaiblir (max: çocuklarda 1 mg, erişkinde 2 g). Genelde Alerjik bünyeli (atopik) hastaların anaflaksi geçirme riskleri daha fazla olduğu zannedilerek bu hastalara anestezi veya diş tedavisi öncesi daha dikkatli davranılır. Oysa araştırmalara göre Alerjik bünyeli olanlarla olmayanların anaflaksi geçirme ihtimaleri aynıdır.

Bu bakımdan Alerjik nezle. astım veya egzema gibi rahatsızlıkları olsun olmasın her hastada anaflaksiyi engelleyecek tedbirler aynı titizlik derecesinde olmalıdır