Akciğerler Ve Hastalıkları

Akciğerler Ve Hastalıkları

Akciğerler, solunum organlarıdır. Solunum vücuda oksijen vermek ve vücuttan karbondioksiti atmak için yapılır. Akciğerler bir zarla örtülü olarak göğsün iç duvarı-na temas ederler ve göğüs duvarının hareketlerine uyarak daralıp genişlerler.

Kalpten gelen kan, akciğerlerde dış hava ile temas eder, oradan oksijen alır ve içindeki asit karboniği dış havaya verir. Hava, akciğerlere girebilmek için, burun ve geniz boşluğundan ve gırtlaktan geçer, hava borularına girer. Buradan hava borucuklarına geçerek hava keselerine kadar varır. Kanla havanın teması bu kesenin iki tarafında gerçekleşir. Burun aynı zamanda koku uzvunu ihtiva eder. Burun; esas burun boşluğu ile yan boşluklara ayrılır. Bu yan boşluklar alın kemiğinin ve üst çene kemiklerinin içindedir.

Bütün bu boşluklar pembe renkte bir zarla örtülüdür ki . burada kan damarı, mukoza bezleri ve sinirleri boldur. Bu zar, boşluğu iyice kapatır ve kemiklerin iç döşemesini teşkil eder. Burun perdesinin üst kısmında ve üst korea civarında koku alan bölüm bulunur. Burada koku alan hücreler vardır. Burun zarının daima rutubetli olması lazımdır. Koku alma kabiliyeti buna bağlıdır. Bu zar kuruduğurıda veya burnu tıkayan nezle olundu-ğurıda koku alamaz oluruz. Burun zan, burun boşluğuna giren havayı ısıtmak ve nemlendirmek vazifesini de görür. Bu sayede akciğere giren hava daima dış havadan daha sıcak ve rutubetlidir.

Gırtlak, hareketli kıkırdaklardan mürekkep bir iskelete sahiptir ki içi burun zannın devaını olan bir zarIa örtülüdür. Ses bantları da buradadır. Gırtlağın yukarısında bir kapak bulunur ki bu, yemek lokmalarının nefes borusuna kaçmasına mani olur.

Akciğerde solunum bu uzun büzülüp genişlemeden meydana gelir ki bir körük hareketini andınr. Akciğerlerin genişlemesi kendi kendine olmayıp göğüs kafesinin ve diyaframın hareketleri neticesi olur, yani akciğerin hareketleri aktif değil, pasiftir.

Nefes almada diyafram karına doğru basılır, göğüs kafesi genişler, bu suretle akciğerin içine girer. Nefes vermede ise akciğer sıkışır, basınç yükselir, dış hava basıncını geçer, bu sebepten soğuk akciğerden dış havaya geçer. Akciğer keseciklerinin içi düz, ince bir zarla örtülüdür.

Solunumda akciğerler, ihtiva ettikleri havayı hiçbir zaman tam olarak dışarıya vermezler, normal bir solunumda alınıp verilen gaz miktarı 500 cms'dür, Fakat insan kendisini zorlarsa buna ilaveten 1500 cm? daha hava alabilir ki buna tamamlayıcı hava denir. Keza normal miktarda hava verdikten sonra insan kendini zorlarsa daha 1200-1800 cm3 hava çıkarabilir. Buna da ihtiyat havası denir. En derin hava alma ve en derin hava verme sayesinde akciğerlerden geçebilen havanın miktarı 3200-5000 emt'dür ki buna aptal kapasite" derler.

Alelade bir solunumda bu kapasitenin ancak altı, yedide biri kullanılıyor demektir. Spor yapanlarda vital kapasite fazlalaşır, 6 bin santimetre kübe kadar çıkabilir. Nefes sayısı dakikada 12-20 arasında oynar. Ortalama dört nabza bir nefes düşer. Yatan insanda oturan insana göre nefes sayısı daha hızlıdır. Kadınlarda da erkeklerden daha hızlıdır. Bedeni faaliyet esnasında nefes sayısı kalp atımı ile birlikte hızlanır.

Akciğerlerin sınırlarını tayin için parmakla göğüs üzerine vuru Bunun terkibi şöyledir: Oksijen %20,94, azot %78,10, argon kripton, neon %0,93, asit karbonik %0,03. Çıkarılan havada ise %3 kadar asit karbonik ve %16 oksijen bulunularak, çıkardığı sese bakılır. Akciğerin bulunduğu yerde hava ile dolu bir fıçının çıkardığı ses duyulur. Altında akciğer bulunmayan yerlerde ise mat kesik bir ses duyulur. Nefes alırken duyulan ses, bir harfi yavaşça söylerken çıkarılan ses gibidir. Bu sesin sebebi ciğer boşluğuna havanın sürtünmesidir. Nefes vermede duyulan ses yumuşak ve hafif bir hışırtıdır. Büyük hava boruları içinde duyu lan ses tiz perdeden H ile A arasında bir sestir. Hastalıklarda bu sesler değişeceğinden teşhiste bundan faydalanılır. Havadaki rutubetin yani su buharının miktarı hararetle orantılıdır. ınsana en iyi gelen hava buharla dolmuş hava değil, yüzde 70 su buharını ihtiva eden havadır.