Tırnak Yeme Alışkanlığına Karşı Önlemler

En etkili yöntem, çocuğun üç ile dört yaşlana kadar, bu alışkanlığın anne ve baba tarafından görmezlikten gelinmesidir. Daha sonra bu alışkanlık devam ederse; çocuğun gergin lif ve uyumsuzluk nedenleri iyice araştınlmalı ve bunlar saptanarak çözüm getirilmelidir. çocuğu azarlamak, korkutmak, ceza vermek gibi, zorlayıcı yöntemlerin uygulanması, yararlı olmamaktadır. Hatta kimi zaman çocukta, daha ağır duygusal problemlerin çıkmasına neden olabilir

Çocukları korku ve kaygı yaratacak durumlardan uzak tutmak gerekir Küçük çocukların kaygı ve korku verici televizyon filmlerini izlemeleri, kavgalı olaylarda bulunmaları, çocuğu heyecanlandıracağı için, sakıncalıdır. Tırnak yiyen çocuklara, geceleri yatarken, eski hafif eldivenleri giydirmek. Çocuk gece tırnaklanın yemek veya ısırmak istediğinde, hatırlatıcı olması bakımından yararlı olabilir. Parmak ve tırnağa acı, fakat zararsız bir sıvı sürülebilir. Bu hem hatırlatıcı ve hem de, tıkmağını ağzına götürdüğü zaman, acı ile birleştiğinde, terk etmeye yardımcı olabilir. Ancak bu uygulama, çocuğun elini gözüne götürmesiyle, kötü bir tecrübe olacağından fazlaca önerilmez. Çocukların ilgisi başka yöne çekilebilir. Sinema, televizyon izlerken veya radyo dinlerken çocuğun ağzını, çiğneyecek bir şeyle meşgul etmek, tırnak yemenin ve ısırmanın yerine gelecek bir etkinlik olabilir.

Çocukları ara sıra başarılarından dolayı ödüllendirme, bazı durumlarda yarar sağlayabilir. Ancak, bunun kısıtlı ve uygun şekilde kullamlması gerekir. Aksi takdirde çocuk yeni ödüller almak için, bunu kullanabilir. Tırnak derin kesilebilir. Çocuğun kendi tırnak bakımıyla uğraşması da, yararlı olabilir. Bunun için de çocuğa manikür ve pedikür malzemeleri alınabilir. Bir önlem olarak, tırnak yemenin ve ısırmama çok kötü bir alışkanlık olmadığı ve bunu isteyenlerin kolaylıkla terk edebilecekleri çocuklara anlatılmalıdır.

Çocuk buna inandırıldığı zaman, bu alışkanlıktan vazgeçrnek için, çaba gösterecektir. Çünkü dış etkenler, çocuğun bu alışkanlıktan vazgeçmesine fazlaca etkili olmamakla, bazı hallerde alışkanlığın kökleşmesine, başkalarım kızdırmak ve huzursuz etmek için, bir araç olarak kullamlmasın neden olmaktadır. Tırnak yiyen çocuklar, genellikle kendi halinde yaşamaya veya kendi oyununu, kendisi kurma durumunda olan, bunu da başaramayıp, bir kenarda hareketsiz kalan çocuklardır. Oyunsuz kalmış, hareketten mahrum, durağan bir kimse, çocuk değil erişkin de olsa, bünyesinde ~rıkan karbondioksitle kendi kendine sıkılacaktır. Bu duruma, korku, endişe ve heyecan da eklenince, çocuk kendisi için bir savunma meşguliyeti üretmekten geri durmaz. Çocukta, tırnak yemek ve parmak emmek gibi temayüller varsa, çocuğun tırnak yeme ve parmak emme alışkanlığı kazanmaması için, en az oniks yaşına kadar, sürekli olarak, elleri oyun veya başka gayelerle meşgul edilmelidir.

Çocuk dinamik bir varlıktır. Onu kendi doğasından uzak, statik bir varlık olarak görmek, yanında birtakım maralsan da kabul etmek anlamından uzak değildir Tırnak yeme alışkanlığıma terk edilmesi için, çocuğa tırnak yemenin, kötü bir alışkanlık olduğunu söylemek doğru bir yaklaşım olmakla birlikte, bu doğru yaklaşımı, eğri yollardan geçerek yapmak, son derece yanlış ve istenilen sonuca gitmeyen boş bir meşguliyettir. Bazıları tırnak yeme alışkanlığı olan çocuğa, yediği tırnağın, karanda bir çim gibi biteceğini ve ağzından dışarı çıkacağım söyleyerek, onu korkutmak istemektedir. Bu asılsız iddiadan ibaret olan ifadeyi çocuk hemen anlamakta, belki de uzunca bir süredir yemekte olduğu tırnaklanan, karanda herhangi bir rahatsızlığa neden olmadığım da, kendi tecrübesiyle bilmektedir. Böylelikle ebeveyn çocuğun gözünden düşmekte, gerçek dışı beyanlarda bulunan biri olmaktadır.

Çocuğun herhangi bir nedenle karın ağrısı şikayeti olduğunda, tırnak yediği için karman ağrıdığını söylemek, karnında tırnaklarıma bir ur oluşturduğunu söylemek, fevkalade yanlış bir davramştır. Çocuğun tırnak yeme alışkanlığım terk etmesi için yapılabilecek en iyi davranış, yufkanda da belirttiğimiz üzere, ellerini meşgul etmektir. Elleri meşgul olan biri, otomatikman eliyle yaptığı herhangi bir meşguliyet olursa olsun, beynini ve zihnini, eliyle yaptığı uğraşa odaklayacağından, hem sıkılmayacak, hem de elleriyle birlikte, düşüncesini de meşgul edeceğinden, tırnak yemek gibi, nahoş eylemlerde de bulunmayacaktır.

Çocuğu tırnak yemeyen başka bir çocukla kıyaslayarak da, tırnak yeme alışkanlığından uzaklaştırma girişimi, boş ve sonuç getirmeyen bir uğraş olacaktır. Çocuk hiçbir şekilde, başka bir çocukla kıyaslanmamalıdır. Her çocuk başlı başına bir şahsiyet olarak yorumlanmalıdır.