Meyan Kökü Kökü

Bitki Adı : MEYAN KÖKÜ
Latince Adı : Glycyrrhiza Glabra.
Özellikleri : Haziran-Temmuz aylarında mavimsi-mor renkli çiçekler açan, umumiyetle akarsu kenarlarındaki kumlukları seven bir bitkidir.
Yetiştiği Yerler : Meyan Suriye, İran, Kırım, Kafkasya, İtalya ve ülkemizde yetişir. Önceleri Ege bölgesinde bol miktarda elde edilirken bugün ekim alanları Doğu ve Güneydoğu Anadolu'ya kaymıştır.

Kullanılışı : Meyanın toprak altı kısımları, kök ve sapları sonbaharda topraktan çıkarılır, topraklarından temizlenir, kurutulur ve bundan sonra meyan kökü toz, bal, şerbet, su şeklinde kullanmak üzere, ileri işlemlere tabi tutularak muhafaza edilir. Meyan kökü değirmende çekilerek tozu elde edilir. Meyan kökü tozu, suyla kaynatılarak kullanılabilir. Meyan balı için kökler kaynar suda uzun süre bırakılır, daha sonra bu sıvı alçak basınçta bal kıvamına gelinceye kadar yoğunlaştırılır. Yoğunlaşmış meyan kökü balı silindir veya küp şeklinde ticarete sunulur. Parlak siyah renkli, özel ve tatlı lezzetli bir kütledir. Ülkemizde meyan balı elde etmek üzere İzmir ve Söke'de kurulmuş tesisler mevcuttur. Meyan şerbeti hazırlamak için, kuru kökler dövülerek lif haline getirilir. Lifler karbonat ile yoğrulur ve koku vermesi için biraz tarçın eklenir. Bu karışım delikli bir kaba konur ve üzerine su eklenerek alttan dökülen su toplanır. Bu işleme sıvı istenilen kıvama gelinceye kadar devam edilir. Meyan şerbeti esmer renkli, tatlı lezzetli bir sıvıdır. Doğu bölgelerinde içecek olarak da yaygın şekilde tüketilmektedir.

İçeriği : Glikoz, sakkoroz, nişasta, tanen, asparagin, yağ, zamk, reçine, çok tatlı olan glycyrhizik asidi ve glycyrhizin, taşımaktadır.
Bölgesi : Sulak Bölgeler
Yetiştiği Aylar : Haziran Temmuz