Frontotemporal Demans

Frontotemporal demans (FTD), erken başlangıçlı demanslar içinde ikinci sıklıkta görülmektedir; ilerleyici davranış değişiklikleri, yürütücü işlevlerdeki bozukluklar ve lisan problemleri ile karakterizedir.

FTD, sıklıkla Alzheimer hastalığı ve psikiyatrik hastalıklarla karışır.

Klinik olarak, kişilik değişiklikleri, huzursuzluk, inhibisyon kaybı, apati, sosyal geri çekilme ve impuls kontrolünde bozukluk görülür.

Frontotemporal demanslı birçok hastada uygunsuz sosyal davranışlar, kompulsiyon benzeri hareketler, içgörü kaybı ve psikiyatrik hastalıklarda görülebilen varsanılar ve paranoid sanrılar gibi belirtiler nedeniyle hastalar sıklıkla psikiyatrik bozukluk tanısı alırlar.

Sporadik FTD‘nin etiyolojisi bilinmemektedir.

Herediter FTD‘de 17. kromozomda, tau geninde mutasyonlar olduğu saptanmıştır.

Üç klinik FTD sendromu tanımlanmıştır: Davranış varyantı, semantik demans ve ilerleyici tutuk afazi.

Günümüzde “FTD” terimi klinik sendromları kapsarken, “frontotemporal lob dejenerasyonu” ise altta yatan patolojiyi ta nımlamak için kullanılır.

Ayrıntılı öykü, psikiyatrik ve nörolojik muayene, manyetik rezonans görüntüleme FTD‘yi diğer sık görülen demanslardan ve psikiyatrik bozukluklardan ayırt etmeye yardım eder.

Frontotemporal demansın etkin bir tedavisi olmamasına karşın, serotonin geri alım inhibitörlerinin davranışsal belirtilerin kontrolünde yararlı olduğu gösterilmiştir.