demir eksikliği anemisi pdf

Tam olarak gelişmiş demir eksikliği anemisinin tanısını koymak kolaydır. Serum demiri oldukça düşük ve TIBC yüksek olduğundan saturasyon %10‘dan daha azdır. Serum ferritin seviyesi daima 12 ug/L‘den az sTfR seviyesi artmıştır(Serum sTfR/ ferritin oranında olduğu gibi). Kemik iliği aspirasyon partiküllerinin incelemesinde depo demiri ve siderablastlar yoktur. Ciddi demir eksikliği olan hastalarda, ortadan ağıra kadar değişen şiddette anemi ve ayırt edici eritrosit morfoloji değişiklikleri görülür. Hemoglobin 10 gldl'nin altına düştüğünde, iliğin eritropoetin ile uyarılması, morfolojik olarak anormal hücrelerin üretimine neden olur. Başlangıçta, hücrelerin şekil veya hemoglobin içeriğinde anormallik olmadan sadece mikrositoz görülür. Fakat anemi ilerledikçe, yeni eritrositler gittikçe mikrasitik ve hipokramik hale gelirler.

Hemoglobin seviyesi 9-11 gldl arasında iken, hücre boyutundaki azalma kabaca hücre hemoglobinin kaybına denktir, böylece hücrelerde genel bir mikrasitoz ortaya çıkarken, hipokromiye rastlamaz veya çok az rastlanır. Hücre boyutunda (antzosltoz) ve hücre şeklinde (poikilosltoz) orta derecede değişiklikler olur. Hemoglobin 9 gldL altına düşünce, hücrelerin morfolojisi bozulmaya başlar ve tuhaf şekilli hücreler görülür (poikilositoz). Bu durum, eritropoetin stimülasyonundaki aşırı artış sonucu oluşan inefektif eritropoeze bağlıdır. Sonuç olarak, pura veya kalem şekilinde eritrositlerin ve hedef hücrelerin olup olmaması, demir eksikliğinin talasemiden ayrılmasında yardımcı olabilir. Hedef hücreler talasemi ile ilişkiliyken, puro şekilli hücreler yalnızca demir eksikliği anemisinde görünürler.

Demir kaybının nedeninin belirlenmesi demir eksikliği anemisi tanısında zorunludur. Sebep çoğu zaman kronik kan kaybı olduğu için, anormal kanama semptom ve bulguları aranmalıdır. Dışarıdan görülebilen bir kanam odağı yoksa kanama yeri açısından gastrointestinal sistemin tam olarak değerlendirilmesi gereklidir. Uzamış takipsizlik, tedavi edilebilir bir durumdaki malignitenin saptanma şansının ortadan kalkmasına yol açabilir.

Daha az şiddette demir eksikliğinin değerlendirilmesi duruma bağlıdır. İnfantlarda, hızlı gelişen adolesanlarda ve gebe kadınlarda demir dengesinin belirsiz yapısı nedeniyle ayrıntılı çalışmalar gereksizdir. Bu durumlarda, demir ile deneme tedavisi uygundur. Fakat erkeklerde veya postrnenapozal bir kadınlarda en hafif demir eksikliği bile ihmal edilmemeli ve demir ile tedavi edilmelidir. Bu hastalar kanamanın anormal yerleri açısından her zaman değerlendirilmelidirler.